| |
| | - Oχι - |  | | | A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B. | | |
Τωρα και ξερω...πως σερνεται η νυχτα -φιδι, αγρυπνο, ανημερο-
χωρις αχναρια, στο φοντο του τοπιου, το θολο -κρυο,παγωμενο-
κατασπαραζοντας προσπαθειας ιχνη και σημαδια.
- Οχι, για τον μοναχικο που ανυποπτα.
- Οχι, για τον αμυητο χωρις σκοπο.
Μα για οποιον, οπως κι οποτε,σε οποιοδηποτε
-του'' Αρχιπελαγους''- καιρο.
Στην τεφρα του ανεμου, που σκορπισε θαμπος και
μαυρισε του οποιου βίου, ουρανο.
Στα ασημαντα τον καταχωρησαν οι ωρες, μα ηταν ...
- αδιστακτες και φονικες -ωρες του κακου, που σκορπισαν
με θυελλες εκουσιες, τ ' ασημαντα αχναρια, του βιου
του ασημαντου και του οικτρου - ετσι, οπως τον χαρακτηρισαν. -
Ποσες να 'ταν , ταχα ; Εκουσιο και το μετρημα της αντιπερα οχθης.
Τις ονοματισε κανεις, ή μηπως οχι. Κι η καταχωρηση των ονο-
ματων, της επικαφαλιδας, σε ποιο σημειο ανηλιαγο ; Του ακομη
πιο οικτρου κι ανισχυρου μυαλου -ετσι, οπως το χαρακτηρισαν. -
- Οχι ! -Τετοιο και μονο Αυτο ! - Ν 'ακουγεται ! Και τετοιο να παλλεται
και να δονειται, σε οποιο τοπο θλιβερο, του ασημαντου μυαλου.
Ποσα οχι ;Τα ειπωμενα ηχηρα ή ενδομυχα - τα καταχωνιασμενα -
μα παντα ζωντανα, εστω κι ανισχυρα, μα οχι ηττημενα !
Καποια...τις σαρωσαν την τεφρα και τις ωρες,οσα σταθηκαν καθαρια
και οχι υποπτα, οχι αδεια -χωρις αντικρυσμα, χωρις αντιλαλο κλαυθμου
και κοπετου - εκεινα που ποτε δεν προσαρτιθηκαν, λεια και λαφυρα
αντιπαλου στρατου, σαν συλλημενης χωρας, θησαυροι.
Τα ειπωμενα 'δεν ' κι ολα τα εκφρασμενα 'οχι ', μικροι και κουρασμενοι
μαχητες, καποια - αρκετων- καταφρακτοι ιπποτες και πολεμιστες,
Μα ...ολα μ 'ενα σταυρο, ολοπετρινο στο στηθος να προβαλλει, κι εκει
τ ' αχναρια ξαναπιαστηκαν κι απεδωσαν συγκομιδης καρπο, στην
οικουμενη, μονοπατια.
Εκεινα τ ' ανεκτιμητα ' οχι ', με πονο ανθρωπινο και καματο κατακτημενα,
εναντια κι αγναντια σε πολλους, παραταγμενα. Κι ετσι χαραχτηκαν απ'
την αρχη, ιχνη προσπαθειας, βιου σημαδια, εκει που η νυχτα σερνοντας,
τα ειχε καποτε σαρωσει. Εκει, που αποκαμενος, ειχε καποιος, καποτε
σταθει, να... που αλλος πια το μονοπατι, ασκιαχτο θα ξεδιπλωσει,
χωρις, φοβου υποταγη - κι ... αλλα ανθρωπινα αχναρια - σε δυσβατους
καιρους, ιχνη προσπαθειας, βιου σημαδια να εκπληρωσει.
Οχι, τ 'ονομα, - ασημαντο το προσωπο - βορα οπως το χαρακτηρισαν,
μα ο τελικος καρπος - συγκομιδη για τους πολλους - το μονοπατι.
Και για το ' Υπερτατο ' και ονομα και προσωπο, ακριβο...Και ανεκτιμητο,
το μονοπατι ! 'Οχι,' με αξία, ιχνη προσπαθειας, βιου σημαδια να εκπλη-
ρωσει.
Εναντια κι αγναντια σε πολλους - σε αγρυπνα κι ανημερα - μα η υπαρξη,
και μονο η υπαρξη - σαν υπαρξη, στην Οικουμενη -εναντια σε αγρυπνα
και ανημερα, την υπαρξη της παρουσιας της, να δικαιωσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
27-07-2011 @ 13:05 | Εναντια κι αγναντια σε πολλους - σε αγρυπνα κι ανημερα - μα η υπαρξη,
και μονο η υπαρξη - σαν υπαρξη, στην Οικουμενη - εναντια σε αγρυπνα
και ανημερα, την υπαρξη της παρουσιας της, να δικαιωσει.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | curious
27-07-2011 @ 19:27 |
Σολζενιτσιν : Αρχιπελαγος '' Γκουλαγκ '' | | curious
28-07-2011 @ 13:09 | ::angel.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
