| |
Βρισκόμαστε στα 1791,στη Βιέννη, δέκα χρόνια μετά την πρώτη εγκατάσταση του [B]Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ [/B]στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα όπου είχε φιλοδοξήσει να αναδειχθεί στο μεγαλύτερο συνθέτη της εποχής του , αναγνωρισμένο από όλους. Αντί αυτού τίποτα το αισιόδοξο δε φαινόταν στον ορίζοντα για τον Βόλφγκανγκ ο οποίος βρισκόταν σε κακή οικονομική κατάσταση και σε ακόμη χειρότερη υγεία . Ήταν ένας κουρασμένος και πρόωρα γερασμένος άνθρωπος ο οποίος είχε χάσει μεγάλο μέρος της προσωπικής του γοητείας και κυκλοφορούσε με φθαρμένα ρούχα. Ικέτευε τους πλούσιους φίλους του για δανεικά για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα καθημερινά του έξοδα.
Ο προηγούμενος μαικήνας του , ο φιλελεύθερος και μουσικόφιλος [I][B]αυτοκράτορας Ιωσήφ Β’ [/B[/I]] είχε πεθάνει το 1790 και ο διάδοχος του στο θρόνο [I][B]Λεοπόλδος Β' [/B[/I]]ήταν ένας μη καλλιεργημένος μονάρχης που έδειχνε ελάχιστο ενδιαφέρον για τη μουσική.
Επιπλέον η εύθυμη μα και επιπόλαιη καλή κοινωνία της Βιέννης είχε κιόλας λησμονήσει τις προηγούμενες επιτυχίες του και αποθέωνε άλλους συνθέτες που κολάκευαν περισσότερο το γούστο της.
Η γυναίκα του [B]Κονστάντσε [/B]είχε επίσης κλονισμένη υγεία μετά από αλλεπάλληλες εγκυμοσύνες από τις οποίες είχε επιζήσει μόνο ένα παιδί ο [B]Καρλ Τόμας[/B]) ( ο τελευταίος του γιος [B]Φραντς Ξαβιέ [/B]δεν είχε γεννηθεί ακόμα).
Σε αυτή τη μίζερη κατάσταση βρισκόταν ο [B]Μότσαρτ [/B]όταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1791 δέχθηκε την απρόσμενη επίσκεψη του φίλου και αδελφού ελευθεροτέκτονα [B]Εμμάνουελ Σικανέντερ[/B](το πραγματικό του όνομα ήταν [I]Johann Joseph Schickeneder[/I]). Καταγόμενος από τη [I][B]Βαυαρία[/B][/I] ο Σικανέντερ ήταν γύρω στα 40 εκείνη την εποχή , δραστήριος και ικανός δραματουργός, ηθοποιός, θιασάρχης και θεατρώνης με ένα καινούριο μικρό θέατρο το [I][B]Freihaus-Theater auf der Wieden [/B][/I] στο τότε προάστειο της Βιέννης Wieden (μεταγενέστερο όνομα του θεάτρου: [I]Theater an der Wien[/I]).
Αφού ελεεινολόγησε την παρομοίως δική του οικτρή οικονομική κατάσταση, πρότεινε στο συνθέτη ένα δικό του λιμπρέττο όπερας διαβεβαιώνοντας τον επιπλέον ότι είχε εξασφαλίσει την οικονομική ενίσχυση ενός πλούσιου εμπόρου ο οποίος του είχε προκαταβάλλει το ποσό των δύο χιλιάδων φλορινιών. Ο Σικανέντερ γνωρίζοντας την εκπληκτική δημιουργική ιδιοφυΐα του φίλου του , του εμπιστεύθηκε το κείμενο περιμένοντας μια ανάλογα υψηλού επιπέδου μουσική. Ο Μότσαρτ δέχτηκε με χαρά μολονότι ήταν ήδη τρομερά απασχολημένος με τη σύνθεση του [I]Ρέκβιεμ[/I] και μίας άλλης όπερας ([I]Η μεγαλοψυχία του Τίτου[/I])
Διαβάζοντας το λιμπρέττο το οποίο έφερε τον τίτλο [B]"Ο Μαγικός Αυλός"[/B] ο Μότσαρτ ενθουσιάστηκε διότι κάτω από την επιφανειακά παραμυθική πλοκή του ξεδιπλώνονταν οι θεμελιώδεις αξίες του Τεκτονισμού οι οποίες με τα ανθρωπιστικά τους ιδεώδη συγκινούσαν τον Μότσαρτ . Συνειδητοποιώντας τις δυνατότητες του κειμένου για μια πανανθρώπινη διαφώτιση ρίχτηκε στη δουλειά .
[align=right]ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
