Όσα μπορώ να δω απόψε από κοντά
Φοβάμαι δε μπορώ να τα αντέξω
Κι όμως η αλήθεια περιφέρεται αργά
Και τις ανάγκες προσπαθώ να τιθασέψω
Ίσως απ' όλα προτιμήσεις τη σιωπή
Και ένα βήμα μου λιγάκι παραπίσω
ʼσε την νύχτα σου απόψε ανοιχτή
Στο όνειρό σου απαλά να ακουμπήσω
Στα άδεια λόγια μου πλαγιάζει η μοναξιά
Κρύβεται η θλίψη στην κάθε μου ανάσα
Κι έρχονται κάτι -σαν και τούτο- πρωινά
Σαν Αναμνήσεις στο μυαλό μου που φωλιάσαν
Τον εαυτό μου δε ρωτώ μα η καρδιά
Μονάχη της συνέχεια απαντάει
στου φθινοπώρου την περίεργη φορεσιά
δεν ξέρω αλήθεια αν η αγάπη μου χωράει
αχ πόσα πρωινά θλιμμένα σ' αγαπώ
δε σου έδωσα κρυφά μετανιωμένα
τα μαζεύω, τα σκορπώ στον ουρανό
να τα φορέσεις στης ψυχής το πρώτο βλέμμα
