| |
Φεγγάρια π ασημώνουν,της θάλασσας σοκάκια
να σεργιανούν οι άγγελοι, κύματα να ιππεύουν
και κρεμασμένοι απ την κουπαστή,οι ναυτικοί
τους φτερωτούς να βλέπουν, να ζηλεύουν.
Αχ, και να ήμουν άγγελος, να πάρω ένα κύμα
να σκάσω στ αλαβάστρινα, τα ακροδάχτυλα σου
Μα,η θάλασσα πίσω θα με τραβά,πέρα μακρυά
να μην αγκιστρωθώ ποτέ στην αγκαλιά σου.
Ξημέρωσε στην κουπαστή οι ναύτες ξεθαρεύουν
χάθηκαν οι άγγελοι, μαζί τους πήραν το σκοτάδι.
Να βολεδέρνω στην ακτή,σαν το παλιό σκαρί
να σου χαρίσω φυλαχτό,ένα βρεγμένο χάδι.
Σαν παραμύθι τέλειωσε,σαν παραμύθι αρχίζει
γραφτό ποτέ να μην τελείωσει,ετούτο το ταξίδι
σαν τα θαλασσοπούλια,να μου γελά η Πούλια
σα σεργιανίζω μοναχός, σε τούτο το ταξίδι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
