| Τώρα πια μπορούμε
Θα χαμογελάσουμε αμήχανα ίσως πρώτα
δειλίας μας δεσμώτες
Ίσως να βρίσουμε μετά
κακιά μας βρήκε τύχη
Κατάρες ίσως στείλουμε
σε ψεύτες και σε κλέφτες
Ίσως κιόλας κουνήσουμε
με νόημα τα κεφάλια
τάχα ανήμποροι μπροστά
σ’ αγέλες ηλιθίων
Μα τώρα πια μπορούμε να το πούμε
Αν βρούμε το θάρρος που αρμόζει
Όχι αυτοκριτικά , αυτό βεβαίως όχι
μπορούμε ν’ αναφέρουμε
ακροθιγώς ωστόσο
ορίζοντα νεφοσκεπούς άκαιρη συγκυρία
Μα τώρα πια μπορούμε να το πούμε
μετά λόγου γνώσεως
Μ’ αγάπη στα μικρά παιδιά
το τέλος του παραμυθιού
πιο έντιμο να μοιάζει:
Ζήσαμε ‘μεις κουτσά – στραβά
και ‘σεις σε μαύρες μέρες
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|