| |
Ξένοι βρεθήκαμε ακριβή μου
κι οι δυο σ'αυτή τη γη
εσύ είσαι " ήλιος λιόλαμπρος "
κι εγώ μικρή αυγή
εσύ ανατέλεις κι εγώ φωτίζομαι
εσύ είσαι της πηγής το γάργαρο νερό
εσύ μοσχοβολάς κι εγώ μυροβολώ
εσύ είσαι η αγάπη κι εγώ το "Σ'αγαπώ"
Μια φορά κι έναν καιρό ο χρόνος μας βρήκε
να πηδάμε στα δέντρα από κλωνί σε κλωνί
Στην πορεία γίναμε άνθρωποι κι αποκτήσαμε λόγο
μετά ανακαλύψαμε τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής
και ταξιδέψαμε σε άγνωστα μέρη στις άκρες της γης
κι ανακαλύψαμε στην ψυχή μας την κρυμμένη ποίηση
κι ο ασυρματιστής άρχισε να εκπέμπει την ψυχή του
κι έπαψαν ένα σωρό ποιήματα να μένουν άγραφα
κι έπαψαν ένα σωρό κορμιά να μένουν χωρίς χάδια
Μόνη μου το φως θα σβήνω πιά
θα καίγομαι σε πορφυρή φωτιά
θα γίνομαι στάχτη μη με δεις
μείνε μακριά μου μην καείς
Μόνη μου θέλω απόψε να μείνω
το κρεβάτι μου δύο δεν χωρά
μόνη μου τα όνειρα θα σβήνω
θα καίγομαι θα γίνομαι φωτιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
