| |
| | overture |  | | |
Τρύπια τα όνειρά μου από κουμπιά,
που δένονται στο σώμα...
να συγκρατούνε τη καρδιά,
να μη χυθεί στο χώμα.
συγνώμη που δε μπόρεσα,
ποτέ να σε προδώσω,
να μοιάζει η σχέση αληθινή,
όπως και άλλων τόσων....
συγνώμη που σε λύπησα,
με τόσες προσδοκίες,
τώρα είσαι ελεύθερη,
χωρίς αγάπης λύπες.
Στεγνώνουνε τα δάκρυα,
το αλάτι επουλώνει,
στις παιδικές μου τις πληγές,
ο πόνος τις νεκρώνει...
Μα ένα τραγούδι έγραψα,
και αφού το αίμα πήξει,
να μου το λένε τα πουλιά,
και κάτι να θυμίζει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
John Fenix
09-08-2011 @ 01:10 | συγνώμη που σε λύπησα,
με τόσες προσδοκίες,
τώρα είσαι ελεύθερη,
χωρίς αγάπης λύπες
Πολυ ομορφο!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | kantadoros
09-08-2011 @ 07:39 | να συγκρατούνε τη καρδιά,
να μη χυθεί στο χώμα
το τραγούδι των πουλιών πάντα κάτι θα θυμίζει.
Ίσως βέβαια να μην το ακούμε όλοι
::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
