| |
παιδάκι φοβισμένο τα χρόνια, που κρύφτηκε κρύφτηκε μέχρι που το βρήκε ο ήλιος..Τα ματάκια του με δυσκολία άνοιγαν στο φως της μέρας..Κάποτε έιχε πιστέψει πως οι άνθρωποι είναι ροζ δελφίνια και φτάνει μόνο να τραγουδήσεις το ηλιοβασίλεμα ,τη νύχτα σε όλα τα αστεράκια για να ναι ευτυχισμένα...Υπάρχουν τ' αστεράκια της χαράς, αλλά και της λύπης..Τα πρώτα μυρίζουν ουράνιο τόξο , τα δεύτερα ουράνια μοναξιά..Σαν θάλασσα κι εσύ κοιτάς τον εαυτό σου να πέφτει από την κορνίζα χωρίς να κουνηθεί κανείς.Ασάλευτη φυγή..μαγνήτης απώθησης ο χρόνος όταν νιώθεις και απλώς ζεις...
Έχεις πεί σ' αγαπώ σε μια πεταλούδα; χαμογέλασες ποτέ δυνατά στους γλάρους; έκλαψες στο πιο κρυφό δωμάτιο τ' ουρανού σου;Άγγιξες για λίγο τα μαλιά σου όταν ευώδιαζαν γάλα κι αναρχία;Αν ναι, τότε ξέρεις πως τ' αστεράκια της λύπης είναι μόνο για να τα θαυμάζεις από μακρυά κι όχι να τα κρατάς στην παλάμη των ματιών σου γιατί είναι εύθραυστα πολύ και σπάνε ,τρέχουν να προλάβουν τη σχισμή που θα τα βάψει η αλμύρα..
δυο βουνά κραυγές
στα σπλάχνα της σιωπής
ακούς όσες φωτιές
δεν πρόλαβες να πιεις
ονείρων σου βροχές
στο σώμα της ψυχής
δυο βουνά κραυγές
το εγώ και το εμείς
ανάμεσα στο χρόνο
μάθαμε το μεγαλώνω
κι οι λέξεις
όχθεις μαγικές
σε έχω αγκαλιά μου
και ακούω την καρδιά μου
όπως παιδιού χτυπά
στις μάγικες στιγμές
είναι Κυριακή κι είναι όλα εκεί
μέσα στον παλμό σου
βλέπω τη ματιά
κουνάω τα φτερά
το χαμογελό στο προσωπό σου
Ανάσα μου γλυκιά
εσύ είσαι η φωτιά
εσύ είσαι το λοιπόν
που λέω πια παρόν
έπρεπε να δω κάτω από τα χρώματα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
