| |
Χαίρομαι που μπόρεσα για άλλη μια φορά να συνευρεθώ
Με πρόσωπα αγαπημένα
Που με γεμίζει ευτυχία η συναναστροφή τους
Μα και που βρίσκομαι στον γενέθλιο τόπο
Όπου γεννήθηκαν -κι ας μην ανδρώθηκαν ποτέ-
Κάποια απ’ τα πιο μεγάλα εφηβικά
Και παιδικά μου όνειρα.
Περπατώντας στους ίδιους δρόμους που άλλοτε περπάταγα
Ανάμεσα απ’ τα ίδια σπίτια
Κι ας με δίχως κατοίκους
Κι ας με πεσμένες οροφές και τοίχους
Και πόρτες που χάσκουν πια στο χάος
Κάτω από τα πελεκητά ανώφλια τους
Με τους σταυρούς της αναστάσεως
Να τα στιγματίζουν,
Μπορώ ακόμη , με την βοήθεια των γραναζιών της μνήμης
Να τα ανοικοδομώ -ευτυχώς-
έστω με φαντασία μόνο και με ποίηση...
Κι όπως περνώ, γυρίζοντας πίσω στο χρόνο
Άνθρωποι βγαίνουν και με χαιρετούν
Στα μπαλκονάκια και στα σκαλοπάτια των εισόδων
Σαν να περίμεναν καιρό την άφιξή μου
Και με καλούν με το μικρό μου όνομα προσφωνώντας με
Να δρασκελίσω το κατώφλι τους
Και να δεχτώ απ΄ τα χέρια τους
Γλυκές πορτοκαλόφλουδες
Φλούδες πικρές του κίτρου
Με ένα ποτήρι δροσερό νερό
Ως άλλοτε
Ως να μην πέρασαν ποτέ από εδώ
του χρόνου η σαρωτική ορμή
Μαζί με την άγρια λήθη
Με την οποία μοιραία συμβασιλεύει....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
