| |
ΕΦΤΙΑΞΕΣ ΤΩΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΜΕ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
ΤΩΡΑ Η ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΘΟΛΩΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΝ ΠΕΘΑΙΝΩ ή ΑΝ ΖΩ
ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΑΝ ΓΙΑ ΟΛΑ, ΕΦΤΑΙΞΑ ΕΓΩ
ΤΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΒΡΑΔΥΑ
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΑ
ΛΕΩ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ
ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΞΑΝΑ
ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΗΚΕΣ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ
ΝΑ ΜΕ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΞΑΝΑ
ΤΩΡΑ Η ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΕΡΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ , ΤΟ Σ' ΑΓΑΠΩ
ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗ ΖΩΗ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗ ΦΕΡΕΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
