Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ποτέ δεν στάθηκα
 
πόσο κουράστηκα
μέσα σε τούτη τη ζωή
πάντα να βγαίνω νικητής
και να ‘μαι ο νικημένος

και αν μοιράστηκα
μ’ άλλους τη κάθε μου στιγμή
δίνοντας σώμα και ψυχή
πάντα θα είμαι ξένος

γιατί αγάπησα
όπως τη μάνα το παιδί
όπως τα χείλη το φιλί
το χάδι ο πονεμένος

γι αυτό ξεστράτισα
μέσα απ’ του κόσμου τη βουή
σ΄ αυτή τη μέσα μου σιγή
μονάχος και χαμένος

ποτέ δεν στάθηκα
σκλάβος να γίνω κανενός
είπα θα ζήσω ζωντανός
και όχι πεθαμένος

έχω για ανάσα τη καρδιά
έχω στα μάτια μου φτερά
έχω για χέρια μιά αγκαλιά
ελεύθερος πλασμένος



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης..
 
giannis0911
12-08-2011 @ 08:37
Η μοίρα του ανθρώπου σκληρή και γεμάτη συγκρούσεις . Η συνείδηση
του εαυτού του τον κρατά δέσμιο να υφίσταται ένα ταπεινωτικό μαρτύριο.
Προμηθεικό .Η σιγή του στον "πόνο" της τιμωρίας αποτελεί έκφραση
της ανυποχώρητης υπερηφάνειας του.Μόνος στην ερημιά του σκυθικού
βράχου , μικρός θεός , υψώνει κραυγή διαμαρτυρίας . Υπομένει το
αναπότρεπτο μαρτύριο , συνειδητά , υποκείμενος στην ανάγκη. Άθλος η
τραγικότητα του, αναδύει την σημασία της προφορά του στον
"ΑΝΘΡΩΠΟ" και βιώνοντας τον μικρόκοσμο μίας προσωπικής
περιπέτειας οραματίζεται τον μακρόκοσμο, μέσα στον οποίο αποκτά
ιδιαίτερο νόημα η προσωπική βιωματική εμπειρία , "ε λ π ι δ α ότι
κάποια πράγματα δεν πεθαίνουν ποτέ ...."

Ζωές. Υπάρχουν ,μέσα στην αβεβαιότητα , στην αμηχανία , στο άγνωστο που
παιζογελώντας τ’ ανεβαίνουν. Τραγουδούν γιατί έχουν αποθέματα
σιωπής. Στήνουν βωμό στον γέλωτα οι αγέλαστοι γιατί η ζωή τους
κυματοπαίζει ακριβώς επάνω στο μεταίχμιο που η χορδή εξουσιάζει το
βέλος,το κατακρατεί αγωνιωδώς στο έσχατο σημείο του και δεν το
αφήνει να χυθεί ορμητικά στο τέλος. Εκεί που έχει ο έρωτας κράτος
αλλά κι ο θάνατος εξουσία. Στο δυνατό αδύνατο. Σπαράσσοντας το θάνατο
η ζωή.
Δεν είναι η ζωή ζοφερή αλλά ο τρόπος που την μεταχειρίζεται ο
άνθρωπος είναι άτσαλος και σκιερός .....
doctordree
12-08-2011 @ 09:36
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
φλοισβος
12-08-2011 @ 09:45
Είσαι ένας από τους πιο αγαπημένους μου δημιουργούς φίλε Γιάννη!!! Να είσαι πάντα καλά και να δημιουργείς!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elsa98
12-08-2011 @ 10:00
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

αγαπημένο ...................... καλημερα
monajia
12-08-2011 @ 19:43
ΥΠΕΡΟΧΟ.........................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ierapostolos
12-08-2011 @ 20:42
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Akrivauthority
25-08-2011 @ 18:09
::kiss.:: ::hug.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο