Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο μεγάλος λευτερωτής
 Φίλε Μιχάλη μου ζήτησες να σου δώσω μερικά μαύρα ρόδα από τον κήπο της ασθένειας μου. Σου τα αφιερώνω.
 
Ο θάνατος κλέβει απ’ τον πόνο τον άνθρωπο

γι αυτό είναι οχτροί,

οι ασφοδελοί ρουφάνε τον άνθρωπο

και τον κάνουνε Είναι,

τον κάνουνε Άρωμα.

Άρωμα στον άνεμο. Λεύτερο

και το άρωμα ταξιδεύει,

ευφραίνει χωρίς να ζητά,

γεμίζει χωρίς να χορταίνεται,

χτυπάει στο λευκό μάρμαρο

σταγόνα σταγόνα,

δίνει ρυθμό στη βροχή να χορέψει

από ηδονή

έπειτα φιλτράρεται στη γη

κι ευδαιμονεί τέλεια.

Ο θάνατος είναι φίλος.

Ο πόνος θυμώνει και θεριεύει

πασχίζει να διυλίσει τον άνθρωπο

μα σπάνια τα καταφέρνει,

γιατί ο θάνατος είναι εκεί για τον άνθρωπο

τη σωστή στιγμή.

Τρελοί, είναι αυτοί που δεν τους πρόλαβε

όταν έπρεπε.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

vmanolis2003@yahoo.com
 
Υπερευαισθητηρας
12-08-2011 @ 14:44
Είναι ο θανατος επιθυμία ενός ανθρώπου με αγιατρευτο πόνο; Και λύτρωση μαζί; Ενώ ο ανθρωπος απο τη φύση του μισεί τον πόνο και φοβάται τον θάνατο πολύ η λίγο, έστω ενστικτωδώς. Και είναι δυνατότητα του ανθρώπου να γνωρίζει, να σκέφτεται και πολλές φορες ν' αποφασίζει τον θάνατο. Είναι όμως αδυναμία του ανθρώπου να μην γνωρίζει την αλήθεια του θανάτου. Τέλος 'η αρχή; Μπορεί όμως ο άνθρωπος,με την ψυχή του οδηγό, να γνωρίσει τον προορισμό του, κι ετσι να καταλάβει αν αυτός ολοκληρώνεται με τον θάνατο. Κι αν βρισκόμαστε εδώ για να τελειοποιησουμε εναν ελαττωματικό εαυτό; Τότε ο πόνος είναι απαραιτητος βοηθός και ο θανατος προοπτική λύτρωσης.

monajia
12-08-2011 @ 19:56
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο