| |
Από τη γειτονιά μου δε θέλω να περνάς
στην πόρτα μου, το φεγγάρι να κερνάς
να του λες να κάνει προξενιό
μάγια να μου κάνει, εσένα ν'αγαπώ
Εγώ είμαι μικρό κορίτσι ακόμα
χορεύω στα χέρια του χειμώνα
άσε την καρδιά μου να μιλήσει
κι ίσως την άνοιξη σ' αγαπήσει
Βγαίνω στους δρόμους, περπατώ
θέλω να φύγω μακριά από σένα
μα όπου κι αν πάω, όπου αν κρυφτώ
λες κι άδειασαν οι δρόμοι
μοναξιά μου πάλι εσένα συναντώ
Μιλώ με μένα κι απαντάς εσύ
σαν της ψυχής μου την ηχώ
είμαστε ζευγάρι εμεις
αχ μοναξιά μου πόσο σ'αγαπώ
Ταξίδι που κρατά μια μέρα ειναι η ζωή
σαν το στερνό τρένο τρέχει δίχως βοή
κι έπειτα βασιλεύει ο ζεστός ήλιος
κι το βράδυ γίνεται μελαγχολικό
Σε μια γωνιά ο καημός μας καρτερεί
γίνεται όνειρο χωρίς την άδειά μας
μπαίνουμε όλοι λαθρεπιβάτες
μα εσύ γίνεσαι πορφυρή φωτιά
κι όλο αποφεύγεις να καείς
μέχρι να γίνεις στάχτη την αυγή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
