| |
Κραδαίνεις την καρδιά μου στα χέρια σου
όντας νικητής, σαν λάφυρο κατακτητή
μα εκείνη κλαίει στα λημέρια σου
και πάλλεται για σένα ως την αυγή
Αφήνει να την εξουσιάζεις
και να την κυβερνάς
αρκεί κάπου-κάπου να της λες
ότι την αγαπάς
Μέρα τη μέρα τα χρόνια έγιναν στιγμές
από εσένα που έφυγες μείναν οι αγκαλιές
μου λείπουνε τα μάτια σου που δεν τα μάλωσα
μου λείπουνε τα χείλη σου που δεν τα διάβασα
Μέρα τη μέρα με αγκαλιές πέρναγε ο καιρός
δυνάμωνε η αγάπη μας γινόταν πυρετός
ξάφνου έφυγες κι άλλαξε χρώμα ο ουρανός
για την αγάπη μας δεν ήταν περίσσειος ο καιρός
μου λείπουνε τα μάτια σου που δεν τα μέρωσα
μου λείπουνε τα χείλη σου που δεν τα μέλωσα
Τίναξες τη χαίτη σου, έκανες ένα νεύμα
κι εγώ ο τρελός έτρεξα πίσω σε σένα
έκλαψες μ' ένα δάκρυ, μου'στειλες ένα φιλί
κι εγώ ο τρελός έτρεξα πίσω σε σένα
Μα ότι κι αν κάνεις, ότι κι αν λες
εγώ θα είμαι πάντα τρελός για σένα
δεν έχω άλλο δρόμο να περπατήσω
εκτός από αυτόν που οδηγεί πίσω σε σένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
