| |
ποιος κατέβασε τ΄αστέρια να φωτίζουν χαμηλά
ποιος μου έδεσε τα μάτια να μην βλέπουνε ψηλά
πως στερέψαν τα ποτάμια ποιος να κλέβει το νερό
αν κρατάς μαύρο μαντήλι δεν θα βρεις τον γυρισμό
ουρανέ βαρύ το κρίμα να το σβήσεις δεν μπορείς
άδειασέ μου τη φωτιά σου να ξεπλύνω την πληγή
και τα σημάδια που άφησε στο πέρασμά του ο πόνος
ας τα γιατρέψει αν μπορεί ο πιο μεγάλος δρόμος
ποιος ληστεύει τη ζωή μου και πουλάει τοις μετρητοίς
το φεγγάρι άμα κοιτάξεις θα σου πει όσα δεν δεις
κι΄η ψυχή που σπαρταράει σαν το ψάρι στη στεριά
τη ρωτάω και μ΄απαντάει με τα μάτια σφαλιστά
ουρανέ στην αγκαλιά σου θέλω να παραδοθώ
κρύψε όμως τα μαχαίρια από σε μην προδοθώ
χάρισέ μου μια μέρα και ζωή θα σου χρωστώ
χίλιους θάνατους θα ζήσω από κει σαν κατεβώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
