| |
monajia
18-08-2011 @ 17:14 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ...........
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Υπερευαισθητηρας
18-08-2011 @ 22:57 | Θα ήθελα να γράψω πολλά γι' αυτό το αριστούργημα, όμως δισταζω. Νοιώθω μικρός. Κι αυτός δεν ειναι ίσως ο σκοπός τέτοιων ποιημάτων; Λόγω των αμαρτιών μου, νοιώθω μικρός όταν νοιώθω τον Θεο πιο κοντά. Ύστερα ξέρω τι σπουδαίο είναι να είσαι μέλος της εκκλησίας.
Δόξα τω θεω, το ποιημα σου με βοήθησε. | | elenitheof
19-08-2011 @ 09:09 | Τα λόγια αυτά δεν είναι δικά μου. Είναι του γέροντα Πορφύριου ο οποίος καθάρισε την καρδιά του με την υπακοή στον πνευματικό του και έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα τον φώτιζε να λέει όλα αυτά τα σοφά λόγια που οδηγούν στην καθαρότητα, στην ένωση με το Χριστό και στην αγιότητα όσους τα δέχονται και τα εφαρμόζουν.
Τα λόγια του γέροντα τα έχω γράψει στο μπλογκ μου εδώ:
http://elenitheof.blogspot.com/2011/08/blog-post_17.html
Στο ποίημα θέλω να δείξω το εξής:
Το ποίημα ξεκινάει με τη θλίψη και τελειώνει με τον παράδεισο. Αυτό σημαίνει ότι θα περάσουμε μέσα από θλίψεις για να καταλήξουμε στον παράδεισο. Σ' αυτή την πορεία θα μας βοηθήσει η προσευχή να πετύχουμε τον προορισμό μας που είναι να μοιάσουμε στο Θεό. Όσο προοδευτικά αυξάνονται οι θλίψεις με την πρόοδό μας στην αγιότητα τόσο αυξάνεται η προσευχή και τόσο πιο εύκολα και γρήγορα κερδίζουμε τον παράδεισο. Παράδεισος είναι η ένωσή μας με το Θεό και με όλους τους ανθρώπους με την τέλεια και καθαρή αγάπη που μας έδειξε ο Χριστός. Η καρδιά που έγινε παράδεισος γιατί έμοιασε στο Χριστό χωράει όλους τους ανθρώπους ακόμα και τους εχθρούς και θέλει να θυσιάζεται για το Θεό Πατέρα και για τα παιδιά του όπως έκανε ο Χριστός.
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
