| |
«Το παλιό, πέτρινο σπίτι, βρισκόταν στις παρυφές, διακόσια πενήντα μέτρα, βορειότερα από το νεκροταφείο του χωριού».
Χτισμένο δίπλα στην όχθη μιας μεγάλης ρεματιάς που ξεκίναγε από τις αγέρωχες αετοφωλιές των ορεινών όγκων και κατέληγε μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα στη θάλασσα, έμοιαζε περισσότερο με ησυχαστήριο.
Την εποχή εκείνη το νερό, με κελάρυσμα που περισσότερο …πρόδιδε μικρό ρυάκι, ίσα που έτρεχε στη ρεματιά.
Τα χιόνια που επί τρία τέταρτα του χρόνου κάλυπταν τις κορυφογραμμές έλιωσαν και οι υπέρχυλες απ’ το χειμώνα πηγές είχαν σχεδόν, στερέψει.
Μέχρι τα τέλη Αυγούστου η ροή του θα σταματούσε εντελώς.
Στα μέσα Νοέμβρη όταν πρώιμες νιφάδες με λευκή χειμωνιάτικη κάπα ξανάντυναν τα όρη, θα ξανάπιανε …δουλειά κυλώντας δειλά στη κατηφόρα.
Με ταχύτητα και βοή να αυξάνουν εντυπωσιακά φούσκωνε, φτάνοντας στο απόγειο του στη καρδιά του χειμώνα!
«Φορτισμένος πάλι συναισθηματικά, αναπόλησε κάποιες, ωραίες εποχές.
Περιόδους σαν εκείνες, που το κρουσταλλένιο νερό δεν αναιρούσε το ‘συγγενικό’ του συναπάντημα με τη θάλασσα ολόκληρο το χρόνο»!
Αποκαρδιωμένος, αναθεμάτισε ανθρώπινες , αλαζονικές συμπεριφορές, απέναντι στη φύση.
Ενέργειες, ασύστολα απαράδεκτες που δημιούργησαν το οξύτατο φαινόμενο του θερμοκηπίου!
Φαινόμενο το οποίο με τη σειρά του, έφερνε άνοδο της θερμοκρασίας, λιώσιμο των πολικών πάγων, παρατεταμένες ανομβρίες και θυελλώδεις ανέμους!
Προστιθέμενα στη σπάταλη διαχείριση των υδάτων την αύξηση των πυρκαγιών και μια δραματική μείωση του δασικού πλούτου, με επακόλουθο ανυπολόγιστες πλημυρικές καταστροφές, δημιουργούσαν συνθήκες, κλιματολογικά επικίνδυνες!
Οι ειδικοί από καιρό, έκρουαν το κώδωνα του κινδύνου!
Συνάνθρωποι προσοχή!
Η φύση μας προειδοποιεί!
Μπορεί η εκδίκησή της να φαίνεται αργή όμως, θα είναι επώδυνη!
Τα χειρότερα δεν εμφανίστηκαν ακόμη!
Ξυπνήστε!!
«Ο Άλεξ μέσα από μια στενόχωρη διάθεση αυτοκριτικής, αναρωτήθηκε προτού καταλήξει συμπερασματικά».
«Καλά, πόσο ανόητα σκέφτομαι τώρα»!
«Αρκούν μόνο προσωπικές τύψεις για να επιλυθούν τέτοιου είδους περίπλοκα ζητήματα»?
«Πρέπει η παγκόσμια κοινότητα πριν η κατάσταση εξελιχθεί σε μη αναστρέψιμη να …βουτήξει το ταύρο από τα κέρατα!
«Από τις πρώτες κιόλας τάξεις του σχολείου και παράλληλα με την οικογένεια, να ξεκινήσει, ένα ευρύτατο πρόγραμμα που να κατευθύνει τις νέες γενιές να αποκτήσουν περιβαλλοντική, οικολογική συνείδηση»!
«Πρώτιστη όμως προϋπόθεση η αλλαγή νοοτροπίας όλων μας»!
«Στο σημείο εκείνο κατέβασε το διακόπτη της απαισιοδοξίας …εντοπίζοντας την Ελπίδα πίσω από μια αισιόδοξη χαραμάδα, να του κλείνει γελαστή το μάτι»!
«Τελειώνοντας τη διανοητική περιδίνηση και σαν φανατικός λάτρης της γυμναστικής και των σπορ πρόλαβε να επιδοθεί σε μερικές, ελαφριές ασκήσεις»!
Κατόπιν έριξε στη τσέπη του μπουρνουζιού το κινητό, άδραξε στο χέρι την κούπα με τον αχνιστό καφέ και φορώντας τα καλοκαιρινά του υποπόδια ξεμύτισε στη περιποιημένη αυλή».
«Καλημέρα Δία! Φώναξε στο σκύλο του που γεμάτος χαρά όρμησε κατ’ πάνω του»!
«Σιγά, σιγά θα πετάξεις κάτω και μένα και τον καφέ»!
‘Έχωσε τα δάχτυλα του βαθιά χαϊδεύοντας το πυκνό, λευκόγκριζο, γυαλιστερό του τρίχωμα.
Ο Δίας ένας αρσενικός, εξάχρονος, γνήσιος Ελληνικός ποιμενικός, με πράσινα μάτια που τον ξεπερνούσε σε ύψος, «σαν ορθώνονταν στα πισινά του πόδια» τον καλημέρισε στη δική του …διάλεκτο!
Γάβγισε ελαφρά, κουνώντας εξαντλητικά την ουρά του!
Από την στιγμή που τον ένοιωσε ξυπνητό, γρύλιζε διαρκώς έξω από τη πόρτα!
Ήταν ο μοναδικός, πιστός, φίλος! Η προστασία του στην ερημιά. Τον είχε μεγαλώσει από μια σταλιά, κουταβάκι.
Είχαν φτάσει σε τέτοιο δέσιμο ώστε, ενστικτωδώς ο ένας καταλάβαινε τον άλλο!
Ο Δίας που… ένοιωθε τις ανθρώπινες του… ιδιοτροπίες και ακολουθούσε πάντα πιστά τις προσταγές του συνήθιζε, να λαγοκοιμάται έξω από το δωμάτιο του και, χωρίς σοβαρό λόγο δεν γάβγιζε …ποτέ.
Χαλούσε ωστόσο τον κόσμο σαν του …γυάλιζε καμιά θηλύκια η άλλος, παρείσακτος αρσενικός, τολμούσε να αμφισβητήσει την περιοχή του.
Γινόταν επικίνδυνος, όταν έβλεπε κάποιον να προσποιείται έστω και γι’ αστείο, ότι θα βλάψει το …αφεντικό του!
«Τότε, ποιος …είδε το μεγαλοδύναμο και δεν τρόμαξε»!
Εκτός από τον Άλεξ, δεν ένοιωθε φόβο για κανέναν και τίποτε!
Εκείνος με τη σειρά του προσπαθούσε να ‘απαλύνει’ τα ζωώδη του ένστικτα!
Οι επισκέψεις στον κτηνίατρο γινόταν τακτικά και προκαθορισμένα!
Τον έξυσε για λίγο στο πίσω μέρος του κεφαλιού που του άρεσε ιδιαίτερα σιγοψιθυρίζοντας στοργικά!
Τρέχα καμιά βόλτα και γύρνα!
Ξαναγάβγισε κοιτώντας με τη δική του αφελή, σκυλίσια απορία, το λοξό γύρισμα του κεφαλιού!
«Η εντολή ακούστηκε διαφορετική». «Βόλτες συνήθως, έκαναν παρέα».
Πολύ ζέστη! Δεν είναι για επιπλέον γυμναστική, ξανάπε ο Άλεξ ‘διαβάζοντας’ το απορημένο του βλέμμα.
Ο Δίας υπάκουος, διαισθανόμενος το δίκιο του αφού κι’ εκείνος ένοιωθε δυσκολία προσαρμογής, «φυσικό μειονέκτημα δεν είχε ιδρωτοποιούς αδένες και ζέστη τον επηρέαζε» έκανε μερικούς γύρους στην μοσχομύριστη, γεμάτη γαρδένιες, τριαντάφυλλα και ορτανσίες αυλή, ορμώντας τελικά στο παρόχθιο δρομάκι.
«Η ώρα για προσωπική λάτρα και οσμική ανανέωση της κυριαρχίας του είχε φθάσει».
Δεν είχε προλάβει ακόμη να ξημερώσει όταν ο Άλεξ άδραξε ,ένα ψάθινο καθισματάκι, παιδικό ενθύμιο μιας ανέμελης εποχής και σέρνοντας νωχελικά τη βαριεστιμάρα του τράβηξε να καθίσει πλάι στο ρέμα.
Στο φυσικό του διάκενο, «σχεδόν πάντα» διέρχονταν δροσερό ρεύμα, αέρα!
Στο κομμένο κορμό, ενός πλατανιού που συχνά του χρησίμευε για …τραπεζάκι απόθεσε παραδίπλα απ’ τη κούπα το κινητό και ‘αυτοβυθίστηκε’ σε ανέμελη ρέμβη!
«Ο κοντινότερος γείτονας, βρισκόταν εκατοντάδες μέτρα μακριά»!
Ρουφώντας, με θόρυβο τη πρώτη γουλιά του καφέ τεντώθηκε ανενόχλητος, αναφωνώντας . Μμ’ η απόλαυση της ηρεμίας!
«Στον απόμακρο ορίζοντα η μέρα, καθώς άρχιζε να αχνοφέγγει οριοθετούσε, με ελαφριά, ασημένια πινελιά τον ουρανό από τη σκοτεινές, πλευρές των βουνών»!
«Αραχνοΰφαντα, σποραδικά συννεφάκια, σαν πέπλα από χρυσοστόλιστο ύφασμα κεντημένο στα υπέροχα χρώματα της ίριδας, αρμένιζαν αργόσχολα στον άχνομεταξο, ουράνιο θόλο»!
«…Ενσωματωμένος στην αρμονία της φύσης, χάζευε συνεπαρμένος στον εξαίσιο Θεϊκό καμβά το πολύχρωμο, ζωγραφισμένο υπερθέαμα»!
«Στα λιγοστά απόνερα του ποταμιού, μερικά βατράχια στη υπαρξιακή τους διάλεκτο, κόαζαν ‘παράφωνα’ την ερωτική τους διάθεση»!
«Στην απαύγεια της σιωπής, άκουγε μέχρι και το βόμβο μικρών, ιπτάμενων ζωυφίων που ανεμοπτέριζαν στην πρωινή τους περιήγηση»!
«Γοργόφτερα χελιδόνια σε απίθανες, φιλικές αερομαχίες, διέσχιζαν το σκοτεινογάλαζο ατλάζι, τιτιβίζοντας»!
Όλα, σε γαλήνια τάξη!
«Στη φυσική το είχε διδαχτεί».
«Στον αέναο κύκλο της ζωής τα πάντα, εσ’ αεί μεταβαλλόμενα παραμένουν σταθερά, ανακυκλούμενα και απέθαντα»!
Τη παραδείσια του ηρεμία διέκοψε ο Δίας. Τέλειωσε την πρωινή βόλτα και κατέφτασε φουριόζος.
Έχωσε τη μουσούδα στις χούφτες του ψάχνοντας.
Ανακάλυψε το νόστιμο φίλεμα. Μια τραγανή φρυγανιά που τη ροκάνισε απολαυστικά!
Αφού ξερόγλειψε τα τελευταία ψήγματα της αφράτης λιχουδιάς και μύρισε ενδελεχώς τις αναθυμιάσεις του καφέ, στρογγυλοκάθισε δίπλα του με ήρεμη …περηφάνια!
Στον Άλεξ εκείνη η λεπτή γεύση και το φίνο άρωμα του φρεσκοψημένου καφέ, μετέφεραν απ’ τη κοιλότητα του ουρανίσκου στη μνήμη του, αισθαντικές ψευδαισθήσεις!
Μελαψά, γυναικεία κορμιά που στροβιλίζονταν γεμάτα πόθο στο ξέφρενο ρυθμό της σάμπας σε Βραζιλιάνικες πάμπες, του έφεραν ερωτική έξαψη!
Έχωσε το χέρι κάτω από το μπουρνούζι ψηλαφίζοντας το γυμνό του υπογάστριο!
Απαλά , χάιδεψε τα φουσκωμένα από τεστοστερόνη, «εμβλήματα αντρικής υπόστασης» ευαίσθητα, γεννητικά του όργανα!
Στη ερεθισμένη ερωτική φλέβα, ανεβοκατέβασε αργά το λεπτό υμένα προστασίας νιώθοντας στην ηδονική απόλαυση το υπερμεγέθη μόριο του να απογειώνεται!
«Η απουσία της Νάντιας είχε αρχίσει …επικίνδυνα να δρα στερητικά, επάνω του»!
Συνεχίζεται…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
