| |
Πόσο εύκολα σπας
πάντα έτοιμη να κλάψεις
κάθε φορά που πας
τα όνειρα σου να χαλάσεις
Πόσο δειλά κινείσαι
κρυμμένη πίσω από ένα βλέμμα
όταν αρνείσαι
κάθε σου ψέμα
Και περιμένεις τη στιγμή
για να χαθείς μεσ΄τη βροχη
με τη σκιά σου ίδιο δρόμο να χαράξεις
Και περιμένεις την αυγή
μιας Κυριακής για να πιάστεις
απ'τα φτερά ενός πουλιού
για να πετάξεις..
Πόσο γρήγορα ξεχνάς
όλα αυτά που σε βυθίζουν
και όσα όμορφα σ'αγγίζουν
σαν σκουπίδια τα πετάς
Ποια κατάρα κουβαλάς
που οι ώμοι σου βαστάνε
με όλα όσα σε πονάνε
έχεις μάθει να γελάς
Και περιμένεις τη στιγμή
για να χαθείς μεσ΄τη βροχή
με τη σκιά σου ίδιο δρόμο να χαράξεις
Και περιμένεις την αυγή
μιας Κυριακής για να πιαστείς
απ'τα φτερά ενός πουλιού
για να πετάξεις..
Για να πετάξεις,μακρυά από καλά και κακά
για να πετάξεις,να πετάξεις..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
