stixoi.info: με λένε ελιά

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

με λένε ελιά

Κάτω απ' τα μαύρα σύννεφα

ή κάτω από τονήλιο

μπορώ να ζήσω μόνη μου

δίχως κανέναν φίλο.

Γιατί έχω μέσα μου σπηλιές

με μνήμες αιωνίων

που ασπάζονται την δόξα μου

που έχει βαρύ φορτίο...

Αντρίκια στήνω το κορμί

κι αν κάποτε λυγάω

εγω τον πόνο μου βαστώ

και στην ψυχή τον πάω.

Χρόνους πολλούς και αιώνιους

μου δώσανε να ζήσω

σε μια πατρίδα που κανείς

δεν μου είπε να αγαπήσω

Ματώσαν τα κλωνάρια μου

και κόλλησαν στην πλάτη

μαύρισαν όλοι μου οι καρποί

που είναι χυμούς γεμάτοι

Το λάδι μου σκορπίζεται

σε χάρτινες σακούλες...

όπου στα του χέρια του ενός

του χρήματος ο κορεσμός

μου φέρνει αναγούλες!

Με λένε Ελιά!
Και νοιάζομαι

το λάδι μου να δώσω
μα να το δώσω στην ζωή
για να 'χω δόξα και τιμή
και να μην μαραζώσω.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Αμαλία Λαβρεντή συμβ/φος

John Fenix 24-08-2011 @ 11:28	Πολυ ομορφο!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ηώς 24-08-2011 @ 11:34	Ματώσαν τα κλωνάρια μου ..................................ΕΥΛΟΓΗΜΈΝΟ ΔΈΝΤΡΟ!
Υπερευαισθητηρας 24-08-2011 @ 13:18	Εγώ τον πόνο μου βαστω και στην ψυχή τον παω. Αν δεν στιψεις τον καρπό δεν βγάζει λάδι. Και η ψυχή κάπως ετσι.
dimos-tzeni 24-08-2011 @ 13:31	πρωτότυπο θέμα. ωραίο! ::up.::
ΜΙΧΑΛΗΣ 63 30-08-2011 @ 12:01	::up.:: ::theos.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο