| |
| | Σ' ένα κελί |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Σ’ ένα κελί με κλείδωσαν και μένα,
φωνή να βγάλω τώρα, δεν μπορώ,
μετρήσανε τα κρίματα ένα-ένα
και φόνους, είπαν, έχω ένα σωρό.
Είν’ κι άτομα χιλιάδες κλειδωμένα,
που τα κρατούν απέξω απ’ το χορό,
άγνωστα, απρόσιτα, απομονωμένα,
τους δεσμωτάδες δεν τους συγχωρώ.
Λυσσομανάν λιοντάρια στην αρένα
κι οι μονομάχοι πίνουνε νερό,
κιτάπια δικαστών κιτρινισμένα,
ορίζουν της σκλαβιάς μου τον καιρό.
Συνθήματα με το αίμα μου γραμμένα,
τον τοίχο γέμισα και προχωρώ,
εσύ, με τα βυζιά χαρακωμένα,
«δε σ’ αγαπώ», μού λες. Αδιαφορώ.
Με κρατουμένους φεύγουνε τα τρένα,
γι’ Ανάπλι και Γεντί Κουλέ θαρρώ,
σ’ ένα βαγόνι ρίξανε και μένα,
τους δεσμωτάδες δεν τους συγχωρώ…
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
monajia
29-08-2011 @ 13:32 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ...................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | oneiropola
29-08-2011 @ 19:22 | Είν’ κι άτομα χιλιάδες κλειδωμένα,
που τα κρατούν απέξω απ’ το χορό,
άγνωστα, απρόσιτα, απομονωμένα,
τους δεσμωτάδες δεν τους συγχωρώ.
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | John Fenix
29-08-2011 @ 22:51 | πολύ καλό ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | aspigon
30-08-2011 @ 07:54 | iperoxo!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
