| |
Ψάχνω γράμματα
Έστω ένα μου φτάνει
Μονάχα να έχει όλα αυτά που κουβαλά η ψυχή μου
Μια αλφάβητος αισθήσεων
Να γεμίζει τη λογική με μια παράνοια που μου λείπει τόσο
Μια παράνοια δυσλεκτική
Έτσι για να μπερδεύει συναισθήματα , λέξεις , αγάπες ,ζωές
να μπερδεύει σώματα ερωτευμένα
μάτια που στάζουν εσένα
χείλια που αδειάζουν στη σιωπή
Γράμματα παθιασμένα με δόσεις αθωότητας
Σαν εκείνες τις στιγμές
Που καθόμασταν αγκαλιά στην θάλασσα
και έλεγες μέσα στα φιλιά ότι αυτό το αστέρι θα το πούμε με το όνομα μου
στιγμές που ευχόμουν να φυλακίσω σε λέξεις
μα τα γράμματα έγιναν δωσίλογα
και πια δεν στιγματίζουν την μοναξιά μου
δεν σχηματίζουν τις λέξεις που η λήθη μου μισεί
μονάχα θυμίζουν την απουσία σου
σχηματίζουν το όνομα σου
με ένα τρόπο τόσο αργό και βασανιστικό
σαν τα ρολόγια να έχασαν τους λεπτοδείκτες τους
σαν τα τραγούδια μας να μην έχουν τελειωμό
και το μυαλό να έγινε ένας αέναος προβολέας
εικόνες από τα μάτια σου , το κοχύλι στο λαιμό σου , τα χείλια σου ….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
