| |
Κρίση θα πει σύγκριση. Αντιπαραβολή προς μία αξία ιεραρχημένη υποκειμενικά-και σπανίως αντικειμενικά. Συγκρίνουμε το ποίημα προς την αντίστοιχη μορφή εκείνου που διαφύλαξε η εμπειρία μας ή προς την μορφή που έπλασε η δική μας φαντασία , σχετικά με την ιδέα που εκφράζει το ποίημα , σχετικά με το περιεχόμενο που εμείς κατανοούμε . Υπάρχει λοιπόν μεγάλη υποκειμενικότητα στην κριτική. Το πώς εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε βαθύτερα και τιμάμε την ποίηση ,είναι η αφετηρία της κρίσης μας γι αυτή. Και κρίνοντας ένα ποίημα ερμηνεύουμε την απήχηση που έχει αυτό μέσα μας. Κάθε κρίση μας για ένα ποιητικό έργο , είναι συνάρτηση του συντονισμού μας με τα κείμενα που είναι γραμμένα στην κλίμακα που μας συγκινεί και μας κραδαίνει και που χρησιμοποιούμε κι εμείς στα δικά μας κείμενα .
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει αντικειμενική κριτική . Ασφαλώς υπάρχει. Μια κριτική , βασισμένη στην καθολική αναγνώριση μιας αξίας όπως την προσδιορίζει η ιστορία και όπως τη δέχεται μία εποχή . Αλλά το κύρος αυτής της κριτικής για την προσωπική δημιουργία , που είναι ένα θέμα τόσο ευαίσθητο και ιδιότυπο , δεν μπορεί να είναι απόλυτο. Πόσες φορές αυτή η κριτική , φορτωμένη με προσωπικά στοιχεία και συνηθισμένη στην επανάληψη των ίδιων μορφών, δεν αρνήθηκε την αναγνώριση στο φ ω ς που έκανε ένα βήμα πιο μπροστά από τα ιστορικά δεδομένα ;
Θα πρέπει να μην μας διαφεύγει το γεγονός , πως η αξιολόγηση ενός αισθητικού έργου , δεν μπορεί να εξαρτάται από ένα μονάχα πρόσωπο όσο ειδικό κι αν είναι .Το στοιχείο του προσωπικού γούστου για την τέχνη , είναι σε βάρος της αντικειμενικής αποτίμησης . Χρειάζεται πάντα μία συνισταμένη πολλών κρίσεων. Όσο από περισσότερους ευαίσθητους δέκτες βιώνεται ένα έργο τέχνης τόσο καλύτερα καταξιώνεται. Όσο περισσότερες κριτικές ματιές και ευαίσθητες καρδιές έρχονται σ’ επαφή μ’ ένα ποιητικό έργο , τόσο η αξιολόγησή του αρτιώνεται. Αρχικά εκείνος που κατανοεί τέλεια έναν ποιητή είναι ο ίδιος ο ποιητής .Γιατί στην ολότητά του το ποιητικό έργο είναι αμεταβίβαστο.
Το πώς εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε βαθύτερα και τιμάμε την ποίηση ,είναι η αφετηρία της κρίσης μας γι αυτή. Γιατί η ποίηση είναι μία υπόθεση ι ε ρ ή για τον άνθρωπο . Ενδοσκοπεί με αυτή την ύπαρξή του , τα ένστικτά του και τη συνείδηση του. Ανοίγει την πόρτα της εσωτερικότητάς του προς τους άλλους και εκφράζει το ανέκφραστο: τη λαχτάρα για τη ζωή , το πάθος για τον έρωτα , το άγχος για το θάνατο , το δέος μπροστά στο σύμπαν , το θρησκευτικό συναίσθημα , τα κοινωνικά συναισθήματα της δικαιοσύνης , της προστασίας , της στοργής και της αγάπης. Την ευφορία μπροστά στο κάλος , την ανάταση μπροστά στο υψηλό , της ευαρέσκεια μπροστά στο αγαθό , την απαρέσκεια μπροστά στο κακό , την ευσπλαχνία μπροστά στο πόνο . Την έκπληξη μπροστά στο ονειρικό , την μέθη μπρος στο φανταστικό και την συντριβή μπρος το τραγικό.
[B]Το πώς εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε βαθύτερα και τιμάμε την ποίηση ,είναι η αφετηρία της κρίσης μας γι αυτή. Γιατί η ποίηση είναι μία υπόθεση ι ε ρ ή για τον άνθρωπο . [/B]Μην βεβηλώνετε και σπιλώνετε άκριτα, και ειδικά όσοι δηλώνετε πως αγαπάτε την ποίηση , την ποίηση , γιατί κατ επέκταση εκπορνεύεται ότι ……κάθε σας ότι. Μην υποβιβάζεστε από αριστουργήματα σε αρρωστουργήματα . Όποιοι…. Όλοι μας ..
Τις ορδές των άτακτων συναισθηματικών μας εκρήξεων , ένας συγκροτημένος και πεπαιδευμένος νους τις μετατρέπει σε τακτικό στρατό που αν μη τι άλλο ξέρει να διατηρεί τη θέση του και να μάχεται προτάσσοντας τη καρδιά του σε κάθε πεδίο μάχης .Δεν γίνεται έρμαιο του εαυτού του και του καθενός .
Την καλημέρα μου σε όλους ,τους έχοντας ώτα ή μη .
[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
