| |
Τώρα σταμάτα να μιλάς, αγάπη μου,
τα λόγια είναι πολύ φτωχά να πουν για την αγάπη,
οι λέξεις λίγες και φριχτά, φριχτά δισήμαντες...
Άσε για εκείνη να μιλήσουν τα νερά που κελαρύζουν
στις ρεματιές με τα ψηλά πλατάνια
Κι άσε να πει για εκείνη η θάλασσα
με το μεγάλο πλάτος και τα βαθύτατα νερά
που παίρνει κι ύστερα φέρνει πίσω τα καράβια
Τώρα σταμάτα να περιπλανιέσαι, αγάπη μου
ο κόσμος δεν είναι πελώριος σαν αγαπάς
δε σε τρομάζει διόλου η περιήγησή του
ένα μικρό αυλιδάκι είναι ο κόσμος ολάκερος
με δυο τρεις γλάστρες με βασιλικό
που σείοντάς τους ο αέρας τα φυλλώματα
την ώρα που βραδιάζει
γεμίζει από ευωδιά ολάκερη η ψυχή μας
Τώρα σταμάτα να ψάχνεις, αγάπη μου
ετούτη την ώρα που αγαπιόμαστε
όλα είναι τόσο κοντά, τόσο μπροστά μας
μέχρι εκεί που φτάνουν οι άκρες απ’ τα δάχτυλά μας
μέχρι εκεί που φτάνει η όρασή μας,
όλα εκείνα που -θυμάσαι;-
άλλοτε φάνταζαν τόσο άπιαστα
τόσο αδύνατα, τόσο σχεδόν χιμαιρικά ...
Τώρα σταμάτα να μιλάς αγάπη μου, και κοίτα!
κοίτα τι όμορφα που νυχτώνει
απάνω από τη θάλασσα
την ώρα που τα καΐκια των ψαράδων ξεκινούν
παρατακτά το ένα ξωπίσω στο άλλο
αφήνοντας μιαν αυλακιά βαθιά μες στα νερά
ωσάν την λιτανεία που λαμβάνει χώρα μέσα μας
ωσάν την λιτανεία των συναισθημάτων...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
