| |
| | Η πυξίδα ενός ποιητή |  | | |
Σε ένα τετράδιο κίτρινο, με μαύρο το μελάνι,
μεσάνυχτα Παρασκευής ξεκίνησε να γράφει,
φανταστικά κι αληθινά, κι ως όπου ο νους του φτάνει,
με λόγια ανθρώπινα -αν μπορεί- τα ανθρώπινα τα πάθη.
Κι έγιναν τα χαρτιά πανιά, κι οι λέξεις του κατάρτια,
και το μελάνι θάλασσα, πέλαγος που χορεύει,
τιμόνι πιάνει κι οδηγεί με της ψυχής τα μάτια,
κάθε του αχ κι ένας βοριάς, κόντρα να ταξιδεύει.
Ναύτης η κάθε του χαρά, γέλιο και πολεμίστρα,
χάρτης η ελπίδα, κι η καρδιά πρώτος κουμανταδόρος,
και στάζει δάκρυ απ' την ψυχή, γίνεται κολυμπήθρα,
μέσα της να βαφτίζεται ξανά ο κοντυλοφόρος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ftx , f(x) , heretiq , gaizkin , epsilon_xi_76 , Ευτύχης Χαιρετάκης | | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | pa8n...Paraskeun...mnpws ntav M.Paraskeun h mou nr8e emeva suvoirmos epeidn exoume twra sxedov Pasxa? | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Μπα, αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήτανε Αύγουστος... ftx | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | είναι τέλειο ,όπως και το "ένα κορίτσι..." .Χαίρομαι να σε διαβάζω (Μπάμπης) | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Πολύ όμορφο - Γιώτα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
