Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271264 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χαμόγελο που έσβησε
 
Χαμόγελο που έσβησε

Χαμόγελο που έσβησε, αστέρι που πεθαίνει,
Έγινες τώρα πια για με, Εδέμ βομβαρδισμένη..
Φωνή δική σου,κάλεσμα σε πάθους πανηγύρι,
Στριγκιά σειρήνα έγινε που θάνατο μυρίζει.

Τα χέρια αυτά που έτρεμαν από καημό και πόθο,
Τανάλιες έγιναν ψυχρές που αψηφούν τον πόνο
Και η ματιά η φλύαρη που όρια δεν είχε,
Χώρισε πια απ΄την καρδιά και μόνη παραπαίει.

Καρδιά μου κατακκόκινη που άνοιγες σαν ρόδο,
Σφιχτή γροθιά κατάντησες,ανάχωμα στον πόθο,
Δεν μ΄ανεβάζεις τώρα πια σε συννεφένια σκάλα
Μα με κρατάς πάνω στη γη, ψυχή χωρίς ανάσα...

3 Σεπτέμβρη 2011 SG


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Pavlos Melas
03-09-2011 @ 14:35
Καρδιά μου κατακκόκινη που άνοιγες σαν ρόδο,
Σφιχτή γροθιά κατάντησες,ανάχωμα στον πόθο,
Δεν μ΄ανεβάζεις τώρα πια σε συννεφένια σκάλα
Μα με κρατάς πάνω στη γη, ψυχή χωρίς ανάσα...

Πολύ ωραίο Σοφία!!!!!!!!!!!!!!!!!
καλό Σ/Κ
Γιάννης Ποταμιάνος
03-09-2011 @ 14:43
Τα χέρια αυτά που έτρεμαν από καημό και πόθο,
Τανάλιες έγιναν ψυχρές που αψηφούν τον πόνο
Και η ματιά η φλύαρη που όρια δεν είχε,
Χώρισε πια απ΄την καρδιά και μόνη παραπαίει.

Για σου Σοφία
Υπέροχο ποίημα!!
::yes.:: ::yes.::
Helene52
03-09-2011 @ 15:30
Τέλειο !!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα Σοφία ::theos.:: ::hug.:: ::kiss.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
03-09-2011 @ 16:05
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
aridaios
03-09-2011 @ 17:35
ωνή δική σου,κάλεσμα σε πάθους πανηγύρι,
Στριγκιά σειρήνα έγινε που θάνατο μυρίζει.
::yes.:: ::yes.:: Υπέροχο

φιλακια απο φλωρινα
σεχω αφιερωση...
ierapostolos
03-09-2011 @ 19:24
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ....Καρδιά μου κατακόκκινη.....
oneiropola
03-09-2011 @ 19:34

Τα χέρια αυτά που έτρεμαν από καημό και πόθο,
Τανάλιες έγιναν ψυχρές που αψηφούν τον πόνο
Και η ματιά η φλύαρη που όρια δεν είχε,
Χώρισε πια απ΄την καρδιά και μόνη παραπαίει.

Υπεροχο Σοφια !!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
panos danos
03-09-2011 @ 20:56
Δεν μ΄ανεβάζεις τώρα πια σε συννεφένια σκάλα
Μα με κρατάς πάνω στη γη, ψυχή χωρίς ανάσα...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
John Fenix
03-09-2011 @ 21:36
Καρδιά μου κατακκόκινη που άνοιγες σαν ρόδο,
Σφιχτή γροθιά κατάντησες,ανάχωμα στον πόθο,
Δεν μ΄ανεβάζεις τώρα πια σε συννεφένια σκάλα
Μα με κρατάς πάνω στη γη, ψυχή χωρίς ανάσα...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Πικροδάφνη
03-09-2011 @ 21:54
................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
καρδιά μου κατακόκκινη...........!!!!!!!!!!!!!!!
........................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τόσο πάθος !!!!!!!!!!!!!!!!!
Υπέροχο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
καλό σου βράδυ, Σοφία!
Σκιές
03-09-2011 @ 22:02
Πολύ ωραίο! ::love.:: ::love.::
ΜΝΗΜΩΝ
04-09-2011 @ 09:15
Πάθος, φαντασία, λυρισμός, Έρως μαχόμενος!!!!!!!!!
::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο