| |
Μόλπη και Θελξιόπη
εχει αγωνια να περασει το φεγγαρι
και να αφησει την σκια του νου που εχει παει
σε κοκκινο κρεβατι που του μοιρασαν αλλοι
δικη του η Οδυσσεια στου Ομηρου τα γραπτα
την Ιλιαδα του χαραζει σε χαρτια ερωτικα
μοιαζει με πορεια που της φορτωσαν βαρη
να μην μπορει να ηρεμησει η καρδια
να χει φουρτουνα μια θαλασσα σκοταδι
και η ιθακη του να ειναι μακρυα
με ενα σκαρι που κολυμπαει στα βαθεια
ψαχνει στα αμπαρια την σειρηνα του να βγαλει
τις νυμφες του πελαγου να ηρεμησουν τα νερα
αλλαζει η οψη ο νους μηπως προφτασει
μα στο υπογειο της ψυχης εχει στοιχεια
και παραδεισος του παει πιο μακρυα
στο αδειο του πακετο να χει δυο τσιγαρα
με ποιο να σβησει απ τα στηθια την φωτια
εχει τοση φλογα της μοιρας το φεγγαρι
πως γοητευεις να γλυκανεις τα νερα
για να περασει απ την σκεψη η ξαστερια
εχει πορεια η δικη του ιστορια
μα δεν ξεφευγει απ του ρισκου τα στενα
ειναι γυμνος να ζει στη φυλακη του
και χαρακτηρα να οριζει τα στενα
με ενα κορμι πως να γλυκανει μια καρδια
εχει χαραξει φευγει το φεγγαρι
κοιτα τους ναυτες του και το μικρο καραβι
πως το ταξιδι του την ροτα του θα βρει
και τους μνηστηρες μην αργισει να προλαβει
και με τα τοξα του να σημαδεψει τα κορμια
too dimitris aspiotis
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
