Ενα ποιημα που ειχα γραψει πριν απο καμποσο καιρο για μια κοπελα που ημουν ερωτευμενος... το ποιημα ειναι αρκετα αλλαγμενο μιας και το πρωτοτυπο ειναι κατα πολυ καλυτερο σε στιχους και δε θα ηθελα να μου το παρει κανεις, για συναισθηματικους λογους..
Δες.. ολα τ'αστέρια είναι τόσο όμορφα
και μια ρομαντική μελωδία ταξιδευει απόψε στα όνειρα μου..
άκουσε τη.. ειναι τοσο γλυκιά..
τραγούδι έκανα τους πόνους της καρδιάς μου..
και καθε βράδυ εσενα θα κοιτω..
με τους αγγέλους για σένα θα μιλώ..
ποσο πολυ θα ηθελα να σ'είχα αγκαλιά μου..
..Και οι άγγελοι τραγουδούν σ'ενα μέρος μυστικό..
κι εγω ολη νυχτα μαζί τους τραγουδώ...
σαν ενα στεναγμό αγάπης σε βράδια αξημέρωτα..
και οι άγγελοι τραγουδούν μονάχα για εκείνη..
με δάκρυα ευτυχίας κι αισθήματα αφανέρωτα..
αβύθιστος Τιτανικός η ηχώ του έρωτα...
Κοίτα..την όμορφη σκέψη σου έχω για σκέπασμα..
κι ολα τ'αστερια τ'ουρανού έκανα μαξιλάρι..
Άκουσε με.. μείνε για πάντα εδω..
και όνειρα να κάνουμε κάτω απ'το φεγγάρι..
Μα εμεινες έρωτας κρυφός..
σαν τρικυμία δυνατός..
και τη γλυκιά σου σκέψη η χαραυγή ποτε να μη την πάρει..
