Σαν στρωνω τον πισινο μου κατω...
τελευταια τον πιανω ν' αναρωτιεται
αν εναι πεζουλι με μαξιλαρι
ξερω οτι αποζητα την καρεκλα
μα εγω επιμενω να τον καθιζω σε σκαλι
διπλα στα ιδια ονειρα
μπας και παραδειγματιστει απο την ζεστασια
της τσιμεντοκονιας των ψυχων