| |
Αποχαιρετισμός
Ματώσανε τα μάτια μου τα δάχτυλα μου τρέμουν
τα χείλη μου στεγνώσανε στο πέρασμα του ανέμου.
Του ανέμου που παρέσυρε απ' της καρδιάς τα φύλλα
τα χρώματα τις μυρωδιές κι έφερε ανατριχίλα .
Έσβησ' ο ήλιος ξαφνικά χάθηκε το γαλάζιο
πέφτει σκοτάδι μοναξιά κι ο κόσμος μένει άδειος.
Παγώνει η ανάσα, σταματά, στο κλάμα της καρδιάς μου
παλεύει με την λογική που ορθώνεται μπροστά μου.
Φυσάει αέρας δυνατά κι εγώ χάμω πεσμένο
σαν φυλλαράκι κίτρινο στη θύελλα χαμένο.
Με παίρνει ο άνεμος μακριά δεν ξέρω να πετάξω
πώς θα μπορέσω να δεχτώ φως μου, πως θα σε χάσω...
Άδεια η γη κι ο ουρανός τα μάτια κι η καρδιά μου,
πώς να βρω λέξεις να σου πω να μείνεις μακριά μου.
Πώς να μπορέσω να σε δω στα μάτια τα μελιά σου
χίλια σπαθιά στο σώμα μου χαράζουν τη ματιά σου.
Χίλια δοξάρια αγκομαχούν στο χείλος του γκρεμού μου
στερνού αποχαιρετισμού, του άλλου εαυτού μου.
Παρακαλώ σε πριν χαθώ, άκουσε την κραυγή μου,
συγχώρα με που η λογική νίκησε την ψυχή μου.
Μα να σε σβήσει απ' την ψυχή κανείς δε θα μπορέσει
θα έχεις πάντα στην καρδιά την πιο ακριβή μου θέση.
Η πιο γλυκιά ανάμνηση στο αίμα μου θα ρέει
σαν θα περνάει απ' την καρδιά το σ' αγαπώ να λέει.
Η αγάπη μου με μια πνοή θα 'ρχεται κάθε αυγούλα
μια καλημέρα να ακουμπά σαν πρωινή δροσούλα.
Θα 'ρχεται μ' ένα μου φιλί ζεστό σαν ηλιαχτίδα
να σε ξυπνά το χάδι μου σαν μπαίνω από την γρίλια.
Πάνω στα βλέφαρα αχνά, στα χείλη στο λαιμό σου
στα χέρια και στο στήθος σου να νοιώθω τον παλμό σου.
Θα πέφτει στον καθρέφτη σου η ανάσα μου σαν πάχνη
να καθρεφτίζεσαι εσύ, εγώ και η αγάπη.
ΚαΤερίνη.
21.8.11
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
