| |
την ηρεμία των νυχτερινών νερών
διαταράσσεις ερχόμενη
περνώντας μέσα από τις πλημμυρίδες
και τις άμπωτες του νου
και μέσα από τα βάθη τα σκοτεινά
επιφαίνεσαι
όπου κρατά τη δύναμή του ατόφια ακόμη
ο Εγκέλαδος.
δε σε θυμάμαι.
όσο κι αν το μυαλό ταλαιπωρώ.
Μήτε το σχήμα του προσώπου σου
μήτε το χρώμα των ματιών σου
μπορώ να επαναφέρω στη μνήμη μου.
Τόσο που τείνω να πιστέψω πια
πως είσαι απλά ένα πρόπλασμα πηλού
που δεν του εμφυσήθηκε ποτέ η πνοή,
ποτέ, ποτέ η ζωή που δεν του εδώθη
τόσο ιδανική,
τόσο ανέγγιχτη ως μένεις μέσα μου
απ’ τον χρόνο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
