| |
Υπάρχουν πράγματα που εξασθενίζονται μακριά
Όπως την μέρα που γίνεται νύχτα
Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να θυμηθούμε
Που προκαλούν όμως τυφλή κατάθλιψη
Εκεί που η νύχτα στον χειμώνα μας βρίσκει
Και μας βλέπει να περιτριγυριζόμαστε στα στενά της αγάπης
Χωρίς να έχουμε κανονισμένο προορισμό
Έχοντας όμως μια αγάπη που δεν μπορούμε να αγγίξουμε
Τα συναισθήματα μου περπατάνε δίπλα της
Μόνο που φαίνονται σαν μαραμένα φύλλα τραβηγμένα απ'τον άνεμο
Δεν μπορεί να δει την πραγματική τους αξία
Και το ξέρω..
Πως όταν κλείσουν τα παράθυρα της
Ίσως με σκεφτεί όπως την σκέφτομαι και εγώ
Στο τέλος της ημέρας όμως
Το δικό του όνομα θα βλέπει στο φως της ηλιακτίδας
Τα δικά του συναισθήματα θα βάλει στην καρδιά της
Το δικό του φιλί θα πάρει
Και θα μείνω εγώ πίσω
Αναρωτούμενος ακόμα πώς θα πιω νερό όταν φτάσω στην πηγή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
