| |
Σαν ζωγραφιές αλλόκοτες, σαν σχέδια παιδιού
Σχηματισμοί των αστεριών στις άκρες τ' ουρανού.
Βάζω το νου μου να σκεφτεί πως λένε τον καθένα.
Συνομοτώ μες στη σιωπή, δικιά μου η επιλογή, με μάτια βουρκωμένα.
Αποτυπώνω στο χαρτί την έναστρη εικόνα, δειλά κρυφά τρεμάμενος με Δέος στον Αγώνα.
Νοιώθω πως κάτι μαγικό επιχειρώ να κάνω
Να ονοματίσω Ύλη θεική, είμαι θνητός, τα χάνω.
Με θάρρος και με τόλμη ντύνεται ο εγωισμός μου
των αστεριών ο ωκεανός θα γίνει πια δικός μου.
Να 'κεί στα αριστερά, πού' ναι σειρά τα άστρα
μοιάζει με βάρβαρων στρατός που κούρσεψε τα κάστρα
Τ' άστρα αυτά ονόμασα "πολέμου εκστρατεία"
πιο δίπλα μια ομάδα τους σαν έρημη πλατεία.
Λίγα τα άστρα είν' εδώ μα κύκλο σχηματίζουν
μόνα στο Χάος του κενού το νου μου θρυμματίζουν.
Ξάφνου δυό λάμψεις μαγικές το βλέμμα μου αιχμαλωτίζουν,
πιο φωτεινά απ'τα υπόλοιπα σα μάτια που δακρύζουν.
Σαν τα θωρώ προσεκτικά τα σωθικά μου σκίζουν
όταν σου είπα σ' Αγαπώ, τα μάτια σου, ΘΥΜΙΖΟΥΝ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
