| |
| | Στο περιβόλι του κόσμου |  | | |
Την αγαπούσε εκείνη την αμυγδαλιά
δε χόρταινε να την οσμίζεται
την κρατούσε απάνω του κολλημένη
για λεπτά,ώρες,νύχτες ολάκερες,
ακούραστα
όσο αυτή έπλεκε τα στεφάνια της
και τον μυροφορούσε.
Αμυγδαλιά της σοφίας την έλεγε
και γελούσε.
Κι αλήθεια
όσο την είχε επάνω του κολλημένη
έρχονταν ιδέες,ξυπνούσαν πόθοι,
αγρίμια που'κρυβε μέσα του
κι ύστερα πάλι βυθίζουνταν σε σκέψεις
μελαγχολικά ποτάμια που τον παράσερναν
σαν το άρωμα της.
Κάθοταν κάτω απ'τα κλαδιά της
και μελετούσε τη ζωή
έκανε πως όλα τα'ξερε
μα πίσω από κάθε γέλιο
ένα δάκρυ κρυβόταν,
ήταν παρήγορος ο ίσκιος της αμυγδαλιάς.
Έτσι αναπάντεχα τη γνώρισε
την αμυγδαλιά εκείνη
την είδε σ'ένα περιβόλι ανθισμένη
και πολύ του άρεσε,
είπε να την κάμει δική του.
Μιαν αμυδαλιά.Ανθισμένη!
Να μην ξαπλώνει άλλος σ'αυτόν τον ίσκιο,
μην την οσμίζεται.
Είπε,να την αποκόψει
απ'το περιβόλι του κόσμου.
Έτσι ξαφνικά,βυθίστηκε πάλι σε σκέψεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
καζανάκι
13-09-2011 @ 22:56 | ::theos.:: ::theos.:: | | gk_giotaki
01-03-2012 @ 06:41 | Έτσι αναπάντεχα τη γνώρισε
την αμυγδαλιά εκείνη
την είδε σ'ένα περιβόλι ανθισμένη
και πολύ του άρεσε,
είπε να την κάμει δική του.
Μιαν αμυδαλιά.Ανθισμένη!
Να μην ξαπλώνει άλλος σ'αυτόν τον ίσκιο,
μην την οσμίζεται.
Είπε,να την αποκόψει
απ'το περιβόλι του κόσμου.
Έτσι ξαφνικά,βυθίστηκε πάλι σε σκέψεις...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ALIROS
14-03-2012 @ 18:20 | Να μην ξαπλώνει άλλος σ'αυτόν τον ίσκιο,
μην την οσμίζεται.
Είπε,να την αποκόψει
απ'το περιβόλι του κόσμου.
Έτσι ξαφνικά,βυθίστηκε πάλι σε σκέψεις... ::angel.:: ::angel.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
