| |
Συνέχεια μου αποδεικνύεται πως η ζωή μου δεν έχει κάποιο νόημα.
Μέχρι χθες ένιωθα ότι δεν είμαι ανύπαρκτος, αλλά απλώς δεν με έχουν ανακαλύψει.
Ώσπου η φίλη μου – ο θεός να την κάνει, έχυσε την ρακί πάνω στο παντελόνι μου.
Την μίσησα πραγματικά γι’ αυτό.
Λες και ήθελε να μου πει πόσο πολύ με μισεί.
Το ξέρω ότι με μισεί. Πως περιμένει τη στιγμή για να με εξορκίσει από την ζωή της.
Κάποτε είχε πει στον χασικλή γκόμενο της.
-Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε.
Ή τουλάχιστον έτσι άκουσα μέσα στην τρέλα της μοναξιάς μου.
Αυτό που οι περισσότεροι (ίσως) έχουν κατακτήσει, την προσωπική επαφή, για μένα είναι πράγματι πολύ δύσκολο και έχει τόσο πόνο.
Χθες γύρω από ένα τραπέζι ήμουν πάλι θεατής, έβλεπα απλώς τη ζωή να με προσπερνάει.
Μόνος, το ποτό είχε τελειώσει, εκείνος είχε αλλάξει θέση.
Κανείς δεν ενδιαφερόταν να μου δωρίσει μερικές από τις λέξεις του.
Δίψαγα για λίγη συντροφιά, για λίγο ενδιαφερόν.
Εκείνος θα έφευγε για το στρατό. Τη σχολή στην Αγγλία την είχε αφήσει.
Πόσο θα ήθελα να ξέρω κάτι παραπάνω για τις ζωές των άλλων. Τα σώματα κρύβουν τόσα πολλά. Κι αν κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια λίγα θα δεις.
Χθες κατάλαβα πως θα σε συναντώ τυχαία χωρίς αυτό να έχει κάποιο νόημα.
Πως θα καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι, χωρίς να λέμε κάτι, χωρίς να με κοιτάς.
Άραγε νιώθεις πόσο σε ποθώ. Αυτό που λένε για τα μαγνητικά κύματα να ισχύει;
Μάλλον όχι. Κι έτσι συνεχίζω να προτιμώ την σιωπή.
Αυτή η άγια σιωπή πόσα ελαττώματα μου απέκρυψε.
Όλοι νομίζουν πως είμαι καλό παιδί επειδή δεν λέω πολλά.
Ή άριστος (κι όχι άρρωστος) μαθητής…
Οι περισσότεροι με λένε ήσυχο. Για μια στιγμή φοβάμαι γιατί πιστεύω πως θα αποκαλυφθεί η συνομωσία μου.
Μα έπειτα απλώς συνεχίζουν το δρόμο τους.
Αυτή είναι η μοίρα μου λοιπόν;
Δεν θα πετάξω ποτέ;
Γιατί δεν τολμώ να ρωτήσω;
-Θα μου μάθεις να πετάω;
Αυτό όμως θέλει τέχνη, τόλμη και ομορφιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
