| |
Εσύ πως μπορείς να μιλάς
και να κρίνεις εμένα
εσύ πως μπορείς να μετράς
αφού έχεις χάσει τα μέτρα
Κι αν στους άλλους δεν δείχνεις
τις πολλές τις κακές σου συνήθειες
για πολύ δεν μπορείς πια να κρύψεις
τις πικρές τις μεγάλες αλήθειες
Οι κακιές σου συνήθειες
οι κακιές σου συνήθειες
τα βαριά σου τα λόγια
τής καρδιάς σου οι δείκτες
χαλασμένα ρολόγια
σαν σταλακτίτες
μείναν πίσω στα χρόνια
Για σένα πάντα
θα φταίνε οι άλλοι
πήγες σαράντα
δίπλα του ποιός θα σε βάλει
πονάν οι αλήθειες
ο χρόνος εδώ σε τρομάζει
Οι κακιές σου συνήθειες
σε προλάβανε πάλι
οι κακιές σου συνήθειες
η ιδέα για σένα πάντα μεγάλη
οι γνώμες των άλλων περίσσιες
οι κακές σου συνήθειες
χαμένος γελασμένος
Τα δακρυα μου ποσο αξιζουν
δεν ξερω
ομως να ξερεις κεντριζουν
το ξερω
Ο πονος μου που ξεχειλιζει
το ξερω
σε σενα να ξερεις γυριζει
το βλεπω
Δε συγχωρω κι ας μου λένε
το ξέρω
λάθος μου δικο μου
εγω υποφερω κι ας λενε
Μες στη μοναξια μου
τι να φοβηθω
αδεια αγκαλια μου
ποιον πρωτα να σκεφτω
παιρνω το δρομο μου
και παω μες στη μοναξια μου
λεω στον κόσμο μου
ολα τα ψεματα μου
μεσα στα μπαρ της οργης
απλα εγω να σωπαινω
το τραινο της μεγαλης φυγης
ξερω πως προλαβαινω
κι εσυ μονο κοιτας
και ουτε δακρυζεις
ισως απο μεσα γελας
το κρυβεις δεν δειχνεις
αιτια κι αφορμη
αν γυρευεις
εισαι απλα μια στιγμη
που υποφερεις
κι αν θες να ξεφυγεις
ειναι απλο
πες πως θες να μου φυγεις
και δεν σε κρατω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
