| |
Ένας κρυμμένος αριθμός η ευτυχία σου
Ένα ποτάμι που γυρίζει προς τα πίσω
Έχεις γεμίσει με κραγιόν την αμαρτία σου
Μα δεν κατάφερα ακόμα να σε πείσω
Ένα ρολόι που κοιτάς κάθε απόγευμα
Κι έχεις στου θάνατου τη γεύση στο φιλί σου
Κλείνουν τα μάτια σου στου όνειρου το λιόγερμα
Και προσπερνάς κάθε αυγή την αντοχή σου.
Μια μέρα που την νύχτα σου ξημέρωσες
Μια μέρα που δεν βρήκες ένα δρόμο
Μια μέρα που στον πάτο πάλι έφτασες
Και είπες πως θα ζεις για πάντα μόνος
Μια μέρα που το λάθος δεν συνχώρεσες
Μια μέρα που ξεπούλησες με λέξεις
Μια μέρα που στα όρια προχώρησες
Κι είπες πως στο όνειρο θ' αντέξεις.
Αυτός που βλέπεις κάθε μέρα στον καθρέφτη σου
Αυτός που ψεύτικα για χρόνια σου μιλάει
Είναι ο ίδιος που τον έχεις για συμπαίχτη σου
Και σαν κοιμάσαι τη ζωή σου ξεπουλάει
Ένας αέρας σαν αλήτης σε παρέσυρε
Και σε κρατάει μια συνήθεια δεμένο
Σαν ένας σκλάβος που από κούραση παρέλυσε
Μοιάζει ο νους σου στο παρόν το ξοφλημένο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
