| |
Καθημερινές κι αμέτρητες που είναι οι πληγές...
Όλο και κάποιος έχει πονέσει από αισθήματα.
Όλο και κάποιος θέλει τον χρόνο πίσω να γυρίσει.
Θέλει φωνάζοντας να νοσταλγήσει.
Θέλει να αναμένει κι ας μη το δεχτεί ξανά.
Κάθε δεσμός και ένα στίγμα.
Μα [B]κάποιος[/B] καταφεύγει στον τερματισμό,
στην ευθεία αυτή πορεία,
ίσως στης αξίας την αρνητική απόδειξη.
[B]Άλλος[/B], μένει με τα μάτια πρησμένα,
χείλη αδυνατούν να ανοίξουν.
Με κομμένα τα πόδια, χαμμένη τη γη.
Απλά [I]τίποτα[/I] για τον κάποιο.
Απλά [I]το τίποτα[/I] για τον άλλο.
Και λυπάμαι που είμαι ο κάποιος.
Με κατηγορώ που δεν αισθάνθηκα.
Μα ότι έζησα το λάτρεψα.
Λυπάμαι.
Εγώ, εδώ, έφυγα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
