| |
Πεθυμιά
Πόνος βαρύς η λησμονιά ,δίψα που καίει τα χείλη
φλόγα βουβή στα σωθηκά , θυμίαμα και καντήλι .
Θάλασσα απέραντη βαθειά η πεθυμιά στα μάτια
χτυπά στα στήθια σα βοριάς και γίνεται κομμάτια .
Λαχτάρα απόγινε η σιωπή , λαχτάρα ν αντικρίσει
νάχει ένα λόγο να χτυπά , ενα λόγο για να ζήσει
Λαχτάρα απόγινε η μορφή , σκιά που σε προσμένει
σαν των αγγέλων τις μορφές , αγγελικά πλασμένη
Σ ένα συρτάρι εκει βαθειά , βιβλίο φυλαγμένο
κρατάς κρυμμένο θυσαυρό γλυκό κι αγαπημένο
Σαν έρθουν ώρες μοναξιάς νύχτες που δεν περνάνε
οι κίτρινες αράδες του παρέα θα σου κρατάνε
Στις όμορφες σελίδες του τις χιλιοφυλαγμένες
της ευτυχίας οι στιγμές νύμφες ασπροντυμένες
Θάναι το βιός που κουβαλάς , θάναι οσα εχεις ζήσει
που δεν μπορεί μεσ τη καρδιά ο χρόνος να στα σβήσει
Κράτα αναμένο ενα κερί τη νύχτα όταν κοιμάσαι
το παρελθόν σου μη ξεχνάς .. ζει μόνο αν το θυμάσαι
Κι αν έρθει η ώρα να χαθείς να σβήσεις να πεθανεις
αυτο θα λάμψει μεσ στο νου να λυτρωθείς να γιάνεις ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
