| |
| | ναμαστε παλι εδω Ανδρεα |  | | | ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΧΟΛΙΑΣTH ANΔΡΕΑ LARK AΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ | | |
Ανδρέα παρ ολο που μας έχει δώσει δείγματα της πίστης σου στο θεό και είναι απολυτα σεβαστά
τα πιστεύω σου ,από τους περισσότερους νομίζω εδώ μέσα,το σχόλιο σου με ξάφνιασε.
Οπως θα έχεις καταλάβει εγώ δεν κατέχομαι από μανία καταδίωξης ώστε να θεωρώ,ότι ένα αρνη
τικό σχόλιο επι της δημιουργίας μου απευθύνεται εχθρικά στο πρόσωπο μου,ούτε επειτα από το
σχόλιο ,συζήταω με τους φίλους μου,παραφράζοντας τα λόγια τους και πλάθοντας σεναρια οτι....
με σχολιάζουν αρνητικά για άλλους λόγους(το αναφέρω γιατι συμβαίνει με αρκετούς εδώ μέσα)
χαίρομαι λοιπόν γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να πω πολλά πράγματα.......και να τα συζητήσουμε
όλοι μαζί.
Παραθέτω λοιπόν το χθεσινό σου σχόλιο στην ανάρτηση μου(ΦΑΡΜΑΚΙ ΚΑΙ ΝΕΚΤΑΡ)
Πρώτον: Αυτό είναι μια φτιαγμένη ιστορία για να οδηγήσει σε συγκεκριμένες σκέψεις...δηλ. καθοδηγούμενο μήνυμα...
Δεύτερον: Αδυνατούμε να συλλάβουμε ακριβώς τη δικαιοσύνη του Θεού γιατί δεν είμαστε μέσα στο μυαλό του Θεού...
Τρίτον: Προσωπικά δεν ξέρω πώς θα πεθάνω όμως έχω παρατηρήσει ότι έχω βιώσει κάποια πράγματα μόνο αφού τα κορόιδεψα στους άλλους...βέβαια θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν θέμα χρόνου να τα πάθω...ωστόσο πιστεύω σ' ένα είδος θείας οικονομίας (συν τω χρόνω) που επιτρέπει στους ανθρώπους να ωριμάσουν στη σκέψη τους με το να βιώσουν κάποιες εμπειρίες που μέχρι τότε δεν μπορούσαν να τις κατανοήσουν στους άλλους...γιατί το βίωμα σημαίνει την καλύτερη γνώση...
Τέταρτον: Στη συγκεκριμένη ιστορία, αν τη θεωρήσουμε αληθινή, η γυναίκα λυτρώνεται από μια άσχημη ζωή χωρίς να χρειαστεί να αυτοκτονήσει (αυτοχειρία-αμάρτημα) ενώ ο άντρας της ζει κάποιες δύσκολες μέρες οι οποίες (αν θεωρηθεί ότι όντως έκανε τη ζωή της γυναίκας του μαρτύριο) πιθανώς να τον οδηγήσουν στη λύτρωση έστω και μ' αυτό το οδυνηρό τέλος και άδικο στα μάτια των ανθρώπων που έμαθαν την αλήθεια...
Πέμπτον: Αν ήταν αληθινά πρόσωπα και τα ξέραμε και μετά πεθαίναμε, μπορεί να τα βλέπαμε 'δικαιωμένα'...
ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩ
Αφ ενός η ιστορία,δεν είναι αληθινή ........αλλα για κανένα λόγο φτιαγμένη για το σκοπό που λες
ποτε μα ποτε......δεν αρχίζω να γράφω ένα διήγημα η και ποίημα που να γνωρίζω το τέλος του
η μιά παράγραφος συναντά την άλλη στη διαδρομή,και αν ταιριάζουν,φιλιούνται και συνεχίζουν
μαζί το δρόμο για να συναντήσουν τον επόμενο κρίκο της αλυσίδας,Τώρα αν όταν η καδένα κλ-
εισει σε κάποιους λαιμούς είναι χαλαρή η κάποιους άλλους τους σφίγκει.......το βρίσκω απόλυ
τα λογικό,και πολύ σωστό για ένα διήγημα.
Ναι αδυνατούμε να συλλάβουμε τη δικαιοσύνη του θεού,για αυτό και κάποιοι θρησκευτικοί λει-
τουργοι την παραφράζουν όπως ο ιερέας του ιταλικού νότου που αναφέρω.
Συμφωνώ ότι το βίωμα προσφέρει γνώση,αλλα διαφωνώ με τη λαικη ρήση που λέει οτι τα πα
θήματα,μας γίνονται μαθήματα,
Και πάμε τώρα στο νούμερο 4.................................Ηγυναίκα Ανδρέα δεν ζει μια άσχημη ζωή,αλλα
μονότονη κι ανιαρή.......παντρεμένη νωρίς σε μια επαρχιακή πόλη,καιδεν εχει απόλυτη συνείδη
ση τι της φταίει........τομόνο που καταλαβαίνει είναι ότι δεν περνάει καλά,σε τέτοιες περιπτώσεις
το μυαλό δεν προφταίνει να πάει στην αμαρτία της αυτοκτονίας,κι αν περάσει .....την προσπε-
ρνά,ο ανδρας που περιγράφω είναι ένας καλοκαγαθος αγροτης,που θεωρώντας το γάμο κατι ...
απόλυτα φυσικό και αναγκαίο,δεν μπορεί να καταλάβει τι λείπει από το άτομο με το οποίο μοι
ράζεται τη ζωή του.
Ανδρέα προσωπικά δεν πιστεύω ότι μια μεταθανάτια δικαίωση έχει και πολύ σημασία...............
οπως δηλαδή λέει κι η παρομοία να σε κάψω Γιάννη, να σ αλείψω μέλι?.......ε όχι.
Τελειώνοντας θα επισημάνω το νόημα της ιστορίας επειδή γράφοντας την ......μου ήρθε η φράση
που είχα διαβάσει,στα 16 μου σαν πρόλογο στο ΚΑΤΗΓΟΡΩ του Εμιλ Ζολά........ΚΑΛΥΤΕΡΑ 1000
ΕΝΟΧΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΑΡΑ ΕΝΑΣ ΑΘΩΟΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ.......φταίω βέβαια λίγο που δεν ανέπτυ-
ξα το κείμενο αλλα όπως έχω ξαναπεί τα διηγήματα μου εδώ μέσα δεν είναι παρα περιλήψεις
των κανονικών,για να μη σας κουράζουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΚατεριναΘεωνα
23-09-2011 @ 01:37 | Αυτη η ιστορια ειναι αληθινη οσο και να σου φαινεται απιστευτο
Ειχε συμβει το 1882 στην Αugusta( Αυγουστα).
Μου την ειχε διηγηθει ο παππους μου και συ την εδωσες πολυ ομορφα!
Μονο το τελος διαφερει λιγο...
Στο τελος ο Μπενιτο βγαινει απο την φυλακη πηγαινει στην εκκλησια να ζητησει αφεση αμαρτιων απο τον ιερεα του χωριου κι αυτος τον διωχνει λεγοντας του οτι και αν δεν σκοτωσε την γυναικα του ειναι αξιος να τιμωρηθει γιατι δεν την αγαπουσε...
Αν θελεις χρησιμοποιησε αυτη τη λεπτομερεια αν το αναπτυξεις!
Αξιζει να το δουμε!!!!!!!!
Εισαι το ιδιο καλη στο πεζο οσο και στην ποιηση!!!!!!
Μολις είδα το σχόλιο της Γρατσιέλλα ,και ζητάω ένα συννεφο
να πεσωωωω γιατι έχω αρχίσει να φοβάμαι
| | ΚατεριναΘεωνα
23-09-2011 @ 01:45 | παιδιά μου έχει ξανασυμβει
δεν βρισκομουν στην Ελλαδα και κατα συνεπεια δεν παρακο
λουθουσα και κινηματογραφο και στη χωρα που ημουν οι Αμε
ρικανικες ταινιες εφθαναν με καθυστέρηση 3-4 χρόνια,ειχα γρα
ψει λοιπον ενα σεναριο στο τραίνο
Υστερα απο μια δεκαετια που ειδα μια ταινία εκεινης της εποχης
μια κωμωδια ηταν με τον ΝΤΑΝΛΕΥ ΜΟΥΡ
Ως ΤΗ ΜΈΣΗΗΗΗΗ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΗΤΑΝ ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΟ Μ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ. | | Aνδρέας Lark
23-09-2011 @ 18:36 | Η δικαίωση δεν είναι μόνο θέμα after life αλλά υφίσταται ως κατάσταση και στην επίγεια ζωή (απασχόλησε έλληνες κλασικούς, Shakespeare, ρώσους κλπ) και φυσικά δικαίωση δεν είναι μόνο να αποδοθεί το δίκαιο αλλά και όταν κάποιος παραμείνει αδικημένος ίσως ωφεληθεί με την έννοια ότι κέρδισε σε υπομονή, το να συγχωρεί τον αδικούντα κλπ
Όσο γι' αυτό που είπε ο Ζολά δεν νομίζω ότι το σκέφτηκε και πολύ εφόσον εκ καταβολής κόσμου οι αδικούντες είναι πάμπολλοι και οι δικαιωμένοι ελάχιστοι έως ίσως αρκετοί κάτι περιστασιακές στιγμές-τις λέμε επαναστάσεις πνεύματος, κοινωνικές ή άλλες...(σύμφωνα μ' αυτό πάντα που οι άνθρωποι θεωρούμε, στο φθαρτό μυαλό μας, ότι είναι δικαιοσύνη)...
Τώρα σχετικά με το κείμενό σου 'Φαρμάκι και Νέκταρ' θεώρησα ότι εστίαζες στην κακοποίηση ανάμεσα στο ζευγάρι και όχι στην ρουτίνα και το είδα έτσι γιατί το συνέδεσα και με τα περί Θ. Δίκης κλπ...δηλ. το ερμήνευσα εντελώς ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ όπως τώρα καταλαβαίνω μετά από την εξήγηση που δίνεις περί ρουτίνας και ανίας...
Τώρα το βλέπω διαφορετικά και θα έλεγα ότι δραματουργικά αγγίζει (εντέχνως) την τραγωδία (με στοιχεία ειρωνείας) εφόσον τέλος πάντων αποδίδεται πρόθεση σ' έναν σύζυγο -θύμα κι αυτός μιας κατάστασης...
Λογικά δεν θα έπρεπε να είχα παρασυρθεί τόσο εύκολα γιατί αν μη τι άλλο έχω διαβάσει κι άλλα αφηγήματα δικά σου και λειτουργείς πάντα με τους κώδικες της θεατρικής δραματουργίας (ειρωνεία, ανατροπή, κλίμα ονειρικό, 'ποιητικός' ρεαλισμός, παρεξήγηση...)
Ανδρέας | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
