| |
Πάνω στην άμμο της ζωής
έτσι όπως έσκαγαν τα κύμματα
στην ερημιά τούτης της ακτής
ήρθες κοντά μου.
Εζήσαμε τον έρωτα τον πρόσκαιρο
πέρα απ’τις δίνες της συνήθειας
έτσι όπως αλλάζουν οι εποχές
κάθε φορά μοναδικές.
Τώρα ποιός ξέρει
ποιό κύμμα θα σε ταξιδεύει
σε άλλες καρδιές,
έρημα μέρη...
Μας τύλιξε η ομίχλη
δυό δένδρα που στέκουν γυμνά μέσα στο δάσος,
μα έφυγες γλυστρώντας μακριά μου
σαν εικόνα στα όνειρά μου.
Κοιτάζω εκείνη την μορφή
που ολοένα γίνεται θολή
μέσα στης μνήμης την οθόνη.
Τώρα ποιός ξέρει
ποιό κύμμα θα σε ταξιδεύει
σε άλλες καρδιές,
έρημα μέρη...
Στα λιμάνια του πόθου
η μοίρα μας φέρνει,
κι όταν το κύμμα της λαχτάρας ξεθυμαίνει
ένας άλλος άνεμος μας παίρνει μακριά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
