| |
[align=left]
Το μεσημέρι σαν θα έρθει
με λυγισμένα όνειρα και λέξεις λίγο ματωμένες
κλείσε τα μάτια στο ήλιο τον σφοδρό
λίγο τα βλέφαρα να πεταρίσουν
κι αφέσου στον ύπνο τον ελαφρύ
στα κύματα τα λικνιστικά του
και στις μέσα φωταψίες του
κι όταν πια επιπλέεις ανάμεσα στο φως τ οδυνηρό
και στου νου σου το τρυφερό ημίφως
τότε δες , στ αλήθεια δες ,
πως όλα τούτα ήταν μάταια
φύλλα φθαρμένα στο αγέρι
σε περιμένει το απόγεμα
κι ακόμη περισσότερο
το βράδυ το μεγάλο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
