Σωτήρης Τσιλ
25-09-2011 @ 22:44 |
“Σκοτεινές παραινέσεις στην Παγκοσμιοποίηση”
08-07-10 Σωτήρης Τσιλ
Τσακίστε τον άνθρωπο.
Να κάμψουμε τον Έλληνα.
Εξαφανίστε τις ρίζες. Κόψτε την ανάσα.
Το νόμιμο είναι και ηθικό.
Σηκώστε σύννεφο το θόρυβο.
Κι ας τρίζουν τα κόκαλα της Αντιγόνης.
Ο κουρνιαχτός να τα καλύψει όλα.
Το αθώο τσιγάρο λιβανίζει στο τασάκι.
Ένοχος νάναι ο καπνός. Νάτην η κερκόπορτα.
Οι μισοί, δωσίλογοι και καταδότες.
Οι άλλοι μισοί, ένοχοι και παράνομοι.
Να αιμορραγούν στην ευτέλεια
Ο κουρνιαχτός να κρύβει τον ουρανό.
Ο ουρανός, το γέλιο και ο έρωτας. Δεν κάνει.
Το γέλιο είναι εχθρός. Ο έρωτας είναι εχθρός.
Πνίξτε τη χαρά.
Ο φόβος νάναι προπομπός. Καταφυγή η ανάγκη.
Ο δρόμος στρωμένος με πλακάκια της μιζέριας.
Το βλέμμα κάτω. Στα σκοτάδια, στην ανάγκη.
Να βολευτούν, όχι αίμα. Ας τους να σφαχτούν.
Ο ουρανός είναι τόσο μακριά.
Ο κίνδυνος παραφυλάει. Ο φόβος φυλάει τα έρμα.
Ο τσομπάνος φυλάει το κοπάδι.
Δώστε χώρο στην αγέλη.
Κυνηγήστε το άτομο. Καταστρέψτε την ομάδα.
Τα πρόβατα είναι επί σφαγή. Εσεις σφάξτε μόνο τα κατσίκια.
Μην αγγίξτε τον αμνό. Τα σύμβολα ζωντανεύουν.
Δώστε τον κίνδυνο. Σκορπίστε το φόβο. Βολέψτε.
Την πίστη κάντε την, ανάγκη.
Φτιάξτε κοπάδια.
Μαντρόσκυλα, υπήκοοι οπαδοί.
Φτιάξτε στρούγκες σ΄ όλον τον πλανήτη.
Το κοπάδι δεν μπορεί να σκεφτεί.
Αν κάποιος σκέφτεται εξαφανίστε τον.
Κι αν κάποιος απορεί, αφιονίστε τον.
Αν κάποιος αναρωτιέται σφάξτε τον.
Στρατεύστε την τέχνη. Να υπηρετεί το σχέδιο.
Εξoστρακίστε τον έρωτα. Δώστε θέση στη σάρκα.
Σκοτώστε την ελπίδα.
Το άτομο δεν έχει θέση στον κόσμο μας.
Δουλέψτε μεθοδικά, στα κρυφά. Μη μας πάρουν χαμπάρι.
Ο άνθρωπος είναι αναλώσιμο είδος.
Όμως προσέξτε. Υπάρχει και ο αντίλογος.
Μη ξαναφέρουν τον λόγο,
μην ανατείλει η ελπίδα,
μη φωτίσει ο ήλιος
και ξανάρθει η ζωή.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ Ιούλιος 2010
Αποζητώ την ομορφιά
στο πέταμα της πεταλούδας
και στη χρυσή βροχή, που γεννά το ουράνιο τόξο.
Στο θαύμα της γέννησης
και στο διάβα μέχρι τον αναπόδραστο θάνατο.
Οι πύλες ανοίγουν και κλείνουν συνεχώς.
Είμαι εγώ, είσαι εσύ και είμαστε εμείς στο τώρα.
Βιαστικοί και αργόσχολοι.
Και είμαστε όλοι μαζί εδώ στο δρόμο.
Περιηγητές και οδοιπόροι.
Με μάτια ορθάνοιχτα και λαμπερά,
ή νυσταγμένα, μέσα στην τσίμπλα
Και απορώ, που ο ύπνος κλείνει τα μάτια,
πριν τα σφραγίσει ο θάνατος.
Που η τσίμπλα θολώνει το τοπίο
και ξεπλένονται τα χρώματα.
Ξύπνα και δες τον ουρανό, κοίταξε και συ τον ήλιο,
να λουσθείς στο φως του και να γίνεις ένα.
Δεν προσδοκώ, μόνο στοχεύω.
Η χαρά σα λουλούδι έρχεται μόνη της στο χέρι μου,
κι όλα αλλάζουν, ενώ παραμένουν τα ίδια.
Και ενώ είναι τα ίδια, τα πάντα έχουν αλλάξει.
Δέχεσαι το λουλούδι που σου δίνω
και είμαστε ένα στη χαρά.
Δεν είμαι μόνος,
είμαστε εμείς
| |
