| |
Στα χέρια μου μισό λίτρο μύθος·
μόνος μου μιλάω,
δικούς μου στίχους τραγουδάω
και γύρω απ'το τραπέζι περπατάω,
κάτι που σου μοιάζει αναζητάω.
Πράγματα φυσικά,
απλά,καθημερινά,
χωρίς φτερά
γιατί έτσι είν'τα κενά·
πίσω θέλω να σ'αφήνω,
αλλού την ψυχή μου να τη δίνω
κι αμέριμνα να πίνω
όσο στη φαντασία μου σε φτύνω·
κάτι από'μένα έχεις πάρει,
της ομορφιάς ένα δοξάρι
που δεν ξέρω αν το κρύβεις στο πατάρι
ή στου αρραβωνιαστικού σου το κελλάρι.
Ίσως είναι το κρασί
κι όχι εσύ,
αγάπη μισή
που την πόρτα μού χτυπάει,
σ'άλλες αναμνήσεις με γυρνάει
κι όπως θέλει ας πονάει
αφού ακόμα μ'οδηγάει
τυφλά όπου πάει
κι η καρδιά'κολουθάει.
Το σήμερα
θηρία ανήμερα
και τα ψέματά σου στα χαρίζω,
μοίρες δεν ορίζω,
τουλάχιστον έτσι νομίζω
κι αφάνταστα ελπίζω
τίποτε να μην αρχίζω,
ανθρώπους να μην απογοητεύω,
άθελά μου να γοητεύω
και σε λάθη να πιστεύω
ό,τι απαγορεύω
όταν απ'το ποτό θεριεύω.
Ευθύνες δε θα ρίξω
ούτε ψυχές θα τρίξω,
μονάχα κάτι πληγές θα πήξω.
Πολλά δε θα πω,
ίσως ν'αγαπώ
κι έχω κι άλλα για πιω.
Λίγο πριν ξεχασμένα κοιμηθείς
δεν πρόκειται να με θυμηθείς.
Κι αν εφιάλτης είναι
τα ποτά μου πίνε·
και μείνε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
