Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Καταιγίδα
 
Πάλι αυτή,
η απασφαλισμένη ψυχή,
ν’ αγκαλιάζει τον πόνο του κόσμου,
να τον κάνει όλον ένα δάκρυ,
που στάζει μεσάνυχτα
στην εγκαταλελειμμένη λεωφόρο Κηφισίας.
Πάνω στην ζεστή καλοκαιρινή άσφαλτο,
την σκονισμένη,
απ’ τα όνειρα όσων χάθηκαν.

Μα πόσοι είμαστε;
Ανασυνταχτείτε.
Ο καιρός του γέλιου πέρασε.
Ο καιρός της δίψας πέρασε.
Ο καιρός της οργής πέρασε.
Σηκωθείτε, μεσάνυχτα.
Ήρθε η ώρα επιτέλους,
να μετρηθούμε.
Βγείτε στους δρόμους.

Τα δελτία καιρού
προανήγγειλαν καταιγίδα.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα
 
Aνδρέας Lark
27-09-2011 @ 09:20
Ευφυές...στη βάση τού πόσο αλληγορικά και υπαινικτικά (αλλά παράλληλα, κι αυτό μοιάζει παράξενο, με ακριβή σαφήνεια) αποτυπώνει το 'αναβράζον' σήμερα...!!!
ΚατεριναΘεωνα
27-09-2011 @ 09:23
Μα πόσοι είμαστε;

ολοι για εναν
και ενας για ολους..........α οχι αυτά τα ελεγε ο Δουμάς στους 3
σωματοφύλακες

εδω ποσοι ειμαστε
δημογραφικα 11 εκατομυρια


πολύ ωραίο τοποιημα σου,αλλα αγκαλιαζει τη ουτοπία
φλοισβος
27-09-2011 @ 09:38
Πολύ δυνατό Νικόλα!
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
27-09-2011 @ 11:11
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
puzzle
27-09-2011 @ 18:18
::up.:: ::yes.:: ::up.::
αντικλείδι
28-09-2011 @ 10:34
καλά τα λες Νικόλα μας ...!
χωρίς λόγια
10-12-2016 @ 08:37
!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο