| |
Οι σιωπές σου…
οι κραυγές τους…
οργώνουν το παραμύθι…
κενή η κονσέρβα της σκέψης…
το καπάκι κάθετα…
δεν το πέταξες…
εισ-χωρούν σαρκοφάγα ζουζούνια…
τι άλλο να πάρουν…
άδειος τενεκές…
πασαλειμμένος από υπο-λείμματα…
δεν πεινούσαν…
κανείς…
πίστεψε με…
να με εξοντώσουν μονάχα…
τσιμπούσαν…
κι ύστερα μ’ έφτυναν…
χαμογελούσαν σαρκαστικά…
κι έφευγαν…
σαν τα φίδια…
δεν σκοτώνουν…
δηλητηριάζουν τον θάνατο…
Σε παρακαλώ…
μην με κλωτσάς…
δεν ξεκόλλησαν την ετικέτα…
υπάρχουν λίγα σκόρπια γράμματα…
Σε παρακαλώ…
αυτά είναι η τελευταία μου ζωή…
μην…
μπορεί να μάθουν τ’ αδέσποτα σκυλιά…
να διαβάζουν την Ψυχή…
Σε παρακαλώ…
χτίσε με σ’ έναν πάσαλο…
να μην πέφτει βροχή…
φοβάμαι…
το χωνευτήρι…
δεν αφήνει ίχνος ύπαρξης…
Σε παρα-καλώ…
Μην…
…
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
