Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132742 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ρίζα
 
Της νοσταλγίας, της θύμησης
ρίζα είσαι διψασμένη
Το φύλωμα μαράθηκε
μα εσύ ακόμα ζεις

κιόλο μια φθινοπωρινή
ζεστή βροχή προσμένεις
να'χεις ζωή, μα να μπορείς
να μένεις αφανής

Αφού η γή που σ' έθρεψε
άγονη πιά απομένει
τον ήλιο και το φώς, εσύ
γιατί να επιθυμείς

να ξαναζήσεις δε μπορείς
μ'άνθη στεφανωμένη
και μ'ένα μέτριο άνεμο
θα σπάσεις, θα κοπείς.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
26-10-2005
Καλημερα, πολυ καλο !!!
jaxlarus
26-10-2005
Πραγματικά πολύ καλό... ʼρτιο και σε δομή και σε περιεχόμενο. Μου μετέδωσες μια ματαιότητα και μια απόγνωση, μαζί μ' ένα πείσμα...
M.is
26-10-2005
Πολύ ωραίο.. συμφωνώ κι εγώ με το σχόλιο του jaxlarus (Λάζαρου).. :)
Αμάλθεια
19-12-2011 @ 21:48
"και μ'ένα μέτριο άνεμο
θα σπάσεις, θα κοπείς....."
Απλές λέξεις..δυνατά αισθήματα.. για κάποιους ίσως καθρέφτης
Πολύ καλό!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο