ένα καινούριο που έρχεται απ' τα παλιά. Φίλοι, καλησπέρα, δε σας ξέχασα
Μέσα μου είναι κάποιος άλλος...
Έρχεται τη νύχτα και κάθεται στο πλατύσκαλο.
Το είδωλό του καθρεφτίζεται στην κούπα του καφέ.
Αυτή που το βράδυ γεμίζει με ουίσκι.
Πόση είναι η απόσταση ανάμεσά μας
αν όχι αυτή η κούπα με το ουίσκι;
Ελαφριά είναι η περπατησιά του, γι' αυτό
δεν καταλαβαίνω πότε φτάνει κοντά μου.
Καμιά φορά κοιταζόμαστε βαθιά μέσα στα μάτια.
Βολιδοσκοπούμε ο ένας τις προθέσεις του άλλου,
χωρίς να μιλάμε. Σαν επαγγελματίες χαρτοπαίκτες.
Άλλες φορές με αρπάζει βίαια από το λαιμό
και με τιμωρεί για τα λάθη μου με ασφυξία.
Νιώθω να αδειάζω κάθε που έρχεται...
Αρπάζει τα αισθήματά μου και τα καίει.
Πολλοί εαυτοί μου έχουν πεθάνει στο zippo του.
Πολλές ζωές μου έχουν καεί στη φλόγα τούτη.
Κι όταν κόβει της ψυχής μου τα φτερά, χάνεται.
Κι έπειτα ξανάρχεται. Και ξαναφεύγει...
Εις τους αιώνας των αιώνων. Να τον περιμένεις...
Τι συναίσθημα φριχτό! Τι ζοφερή ιστορία!
