Για την αμεσιτευτη χαρα που μου δωκες
αναισθητη σε ξαπλωσα στο στρωμα
κι γυμνια μας , η κτηση μας
Μπουρδες μου λες , με την συναισθηση της αγαπης μας
σαν επιστρεφεις πεινασμενη ακομα...
Οι εννοιες και τα σχηματα της καθημερηνοτητας
παραμενουν αναλοιωτα καθως σε φιλω
μα καθως βυθιζομαι στην ψυχικη μας καθοδο
διασχιζω τις διαθεσεις σου, μεχρι να σε βρω μονη
κι εκει αιτουμε σε σενα και στον Θεο
την ανταλλαγη της υπαρξης μου
για λιγο
Την στιγμη που απολυτος και θηρευτης
με διαπερνας χωρις να με αλλαζεις απο μεσα
το προσκυνω ακομα μια φορα...
κι εκει στην εικονα του αχλαδιου
ο νους κολλαει , εκει η αληθεια των συσχετισμων
δεν βοηθαει
γιατι συρομαι στις παραστασεις μου
αρρωσταινοντας
η μνημη μ' εκδικηται
κι επιθετικος παιρνω στην επιθυμια
και των δυο μας
το σκοταδι που δημιουργει , γεννα το εσωτερικο φως
ταυτοχρονα
μια και υπερτερει σαν αντιδοτο της πραξης μας
χωρις οι ψυχες μας να παραδιδονται
σε κανενα
ουτε στον χρονο
μα μοναχα στην διαρκεια που μεσα μας κυοφορειται
μαζι
!!!!! Άπαιχτος.
Μου άρεσε πολύ το: Kι εκεί αιτούμε σε 'σένα και στον Θεό
την ανταλλαγή της ύπαρξής μου για λίγο.
Βέβαια εγώ είμαι...
Σε άλλους ίσως αρέσουν άλλοι στίχοι.
Έχεις γιά όλα τα γούστα εδώ μέσα
