Σκούρο ανοιξιάτικο τούλι
φορούσε ο ουρανός
τη νύχτα που οι νότες χόρευαν για μένα.
Κοίταξα τι κρύβεται κάτω απ'το κουκούλι
την κρατούσες κι όλα τ' άλλα έμοιαζαν χαμένα..
Χαμένα απ'τον κόσμο σου
τον πιο αληθινό
το μουσικό παράδεισο
κρυμμένα από καιρό..
Μια μέλισσα που γύριζε σε όλα τα λουλούδια
τη μυρωδιά μου έπιασε
μα στάθηκε μακριά
κι όλο φυσούσε άνεμος για να με βοηθήσει
μα η μέλισσα αφέθηκε στα δικά της τα φτερά..
Κι ύστερα ο άνεμος κοιμήθηκε για λίγο
την έπιασες γλυκά και πάλι αγκαλιά,
φώτα που άναψαν στις μοβ αποχρώσεις
νότες που ξεχύθηκαν μου χάιδευαν τ'αφτιά.
Κι όλα τ' άλλα έμοιαζαν από παντού χαμένα,
έβλεπα μόνο δάχτυλα στο ξύλο τυλιγμένα
ήχοι, σκέψεις, αρώματα,
από παντού χαμένα..
