stixoi.info: Ακολουθώντας τα βήματα...(τέλος)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ακολουθώντας τα βήματα...(τέλος)

συνέχεια από τα προηγούμενα

[align=center][B][I]Ο χρόνος κυλάει πότε αργά και πότε γρήγορα.
Πολλές φορές που κοιτάζω πίσω νοιώθω να με πλημυρίζουν τόσο αντιφατικά συναισθήματα.
Πολλές εικόνες έχουν ξεθωριάσει, άλλες πάλι παραμένουν τόσο ζωντανές
που έχω πεισθεί ότι θα με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή.
Περπατάω στους ίδιους δρόμους αρκετές φορές και νοιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι
καθώς με βλέπω στο παρελθόν μου.
Καθισμένο σε ένα παγκάκι ή στο σκαμπό της Μίλα.
Γυρίζοντας γύρω από τα στέκια ή πηγαίνοντας.
Και δεν είναι που βλέπω τον εαυτό μου και νοιώθω αυτό το σφίξιμο.
Είναι που θυμάμαι αυτά τα συναισθήματα και τα ξανανοιώθω.

Σήμερα γέλαγες συνέχεια.
Ούτε τον καφέ δε με άφησες να τελειώσω, είναι τόσο ωραία στο Θησείο την άνοιξη
αλλά εσύ δεν ήθελες να καθήσουμε, ήθελες μόνο να προχωράμε.
Μία μου κράταγες το χέρι απαλά και μία με τράβαγες ενθουσιασμένη προς κάτι που σου έκανε εντύπωση.
Σου χαμογέλαγα και σε ακολουθούσα.
Μα σχεδόν δεν άκουγα τίποτα από όσα έλεγες.
Κατηφορίζοντας τη Σταδίου μπροστά στα κλειστά ρολά της τράπεζας γύρισες ξαφνικά
με αγκάλιασες και με φίλησες.Τόσο χαρούμενη και ανέμελη.
Μπροστά στα ίδια ρολά που ακουμπισμένος πέρασα μία χειμωνιάτικη νύχτα
παγωμένος και μισοαναίσθητος να βλέπω και να ζηλεύω ξένες στιγμές.
Τόσο ίδιες με τις δικές μας σημερινές στιγμές.
Δε ξέρω αν κάποτε καταφέρω να σου πω κάτι γιά όλα αυτά.
Δε ξέρω αν θα καταλάβαινες.
Ακόμα και εγώ δε ξέρω αν έχω καταλάβει τι είναι αυτό που με πιάνει όταν τα θυμάμαι.
Όταν περπατάω ακόμα μία φορά σε αυτούς τους δρόμους

.........Ακολουθώντας τα βήματα του Ουίλλιαμ Μπάροους στην Αθήνα.

Μερικές σκέψεις
Ένα από τα πιό αγαπημένα μου βιβλία είναι το Junky του Ουίλλιαμ Μπάροους.
Η αγαπημένη μου πλευρά της πόλης είναι η σκοτεινή της.
Μακριά από τα φώτα.
Γιατί εκεί ζουν αληθινοί άνθρωποι ή τουλάχιστον πιό αληθινοί από τους υπόλοιπους.
Στη σκοτεινή πλευρά της πόλης, καλός ή κακός είσαι ο εαυτός σου.
Σκέφτηκα λοιπόν να συνδυάσω αυτά τα δύο για να γράψω το Ακολουθώντας τα βήματα...
Και από ότι έχω γράψει ποτέ στη ζωή μου είναι το μοναδικό μέχρι τώρα που μου προκάλεσε τη μεγαλύτερη απογοήτευση.
Ποστάροντας τα επεισόδια το ένα μετά το άλλο είδα κάποιους από εσάς να με αποφεύγουν.
Και κάποιους άλλους να με πλησιάζουν όλο και περισσότερο.
Και ήταν και τα δύο μία μεγάλη απογοήτευση γιατί ήξερα το λόγο.
Άλλοι γράφουν βιωματικά και άλλοι χρησιμοποιούν τη φαντασία τους.
Κάποιοι άλλοι συνδυάζουν και τα δύο.
Δε θα σας πω τι από τα παραπάνω έκανα εγώ.
Αν έγραψα βιωματικά και ήμουν ή είμαι....πρεζόνι.
Θα πω μόνο ότι λυπάμαι όλα αυτά τα παιδιά γιά τον οίκτο και την κατανόηση που δείχνουν πολλοί από εσάς.
Πολλοί από εσάς συγκεκριμένα που υποτίθεται ότι γιά να γράφουν εδώ έχουν περισσότερες ευαισθησίες.
Κρατήστε λοιπόν τον οίκτο σας μακριά τους γιατί δε μπορεί να κρύψει πίσω του τις φοβίες και τις προκαταλήψεις σας.
Και το καταλαβαίνουν.
Τελικά αρχίζω να σκέπτομαι ότι η λέξη πρεζόνι μετά από όλα αυτά μου ακούγεται σα τίτλος τιμής.
Ή σα κάτι πολύ σημαντικό, όπως λέμε γιά παράδειγμα...ποιητής.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας ψύλλος

Music_and_coffee 09-10-2011 @ 07:44	Εγώ ξεκινάω από την υπέροχη ιστορία σου, που τη διαβάζω πρώτη φορά και έπεσα στο τέλος της, και μου αρέσει γιατί τελειώνει όμορφα, γιατί βρήκες τη δική σου ευτυχισμένη στιγμή όπως τη ζήλευες σε άλλους, και γιατί έβαλες ένα τέλος στις κακές σου στιγμές του παρελθόντος. Σημειωτέον ότι καί οι στιγμές που ζήλευες στους άλλους αλλά και η δική σου διαδραματίζονται μπροστά σε τράπεζες με κατεβασμένα ρολά (μήπως τελικά αυτό είναι το νόημα της ευτυχίας;) Πέρα από αυτά, σίγουρα δε χρειάζεσαι τον έπαινο, και δεν πρέπει να σε ενδιαφέρει ο οίκτος κανενός, αν αυτό που εσύ έχεις καταθέσει είναι αληθινό, και κυρίως αν βρήκες τη δύναμη να κερδίσεις πίσω τη ζωή σου. Να είσαι καλά και χαρούμενος!
Ναταλία... 09-10-2011 @ 10:07	Άλλοι γράφουν βιωματικά και άλλοι χρησιμοποιούν τη φαντασία τους. Κάποιοι άλλοι συνδυάζουν και τα δύο. Δε θα σας πω τι από τα παραπάνω έκανα εγώ. Πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::up.::
ο Γέροντας 09-10-2011 @ 10:24	Γιάννη καλημέρα σωστός !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αστρογιογγι 09-10-2011 @ 10:41	Το σημαντικοτερο ολων ειναι να μπορουν να το διαβαζουν νεα παιδια - μια και υπαρχει ακομα ελλειψη ενημερωσης - και μεσα απο αυτο να καταλαβαινουν οτι η ζωη ειναι η απαντηση ... σε ολες τις ερωτησεις τους. οι υπολλοιποι ας θυμουνται το σφιξιμο , το συναισθημα ... http://www.youtube.com/watch?v=cqJJwv_Caaw και καποιοι αλλοι ας αρνουνται να δουνε την κοινωνια μεχρι να τους χτυπησει την πορτα...
yiannistellidis 09-10-2011 @ 12:00	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
monajia 09-10-2011 @ 18:15	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Kostas Houston 09-10-2011 @ 21:15	Αγαπητέ Γιάννη αφού διάβασα το τέλος από το "Ακολουθώντας τα βήματα" πήγα πίσω και διάβασα και τα προηγούμενα... Αρχικά σε ευχαριστώ που μοιράστηκες κάτι τόσο δυνατό μαζί μας. Αν είναι βιωματικά αυτά που έγραψες από μένα δεν έχεις οίκτο αλλά μεγάλο θαυμασμό που γύρισες. Αν έγραψες από τη φαντασία σου πάλι το θαυμασμό μου έχεις για την ευαισθησία σου και την κρυστάλλινη και αδέκαστη ματιά σου... Εύχομαι αυτή η ευαισθησία (που προέρχεται είτε από βιώματα είτε από το μεγαλείο της ψυχής σου) να σε ακολουθεί καθώς συναντάς κάθε είδους "απόκληρων" αυτής της γαμημένης κοινωνίας. Αν μια μέρα γίνεις πατέρας θα αισθάνεσαι ακόμα μεγαλύτερη απέχθια για φοβίες και προκαταλήψεις γιατί τα παιδιά που μεγαλώνεις ίσως ενσαρκώσουν όλες αυτά που φοβάσαι και απεχθάνεσαι... Και τότε τι θα κάνεις? Κλείνοντας θα ήθελα να σου αφιερώσω το παρακάτω αγαπημένο κομμάτι http://www.youtube.com/watch?v=HbdsMnawuIE Τα σέβη μου!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο